1.© Νότα Κυμοθόη
" Πρώτη Πατρίδα" *
Ποίηση
Νότα Κυμοθόη
Ποίηση
Νότα Κυμοθόη
Στους ξενιτεμένους
Απόβραδο αφήσαμε την αγκαλιά του ήλιου
κρατώντας στην καρδιά τ' όνειρο της χαράς
πηγαίναμε προς τη πόρτα του χιονιού
στο North γυρεύοντας τη μοίρα μας εμείς...
Υψώσαμε παληκαρίσια τα κορμιά στην ερημιά
μεταμορφώνοντας τα νιάτα μας σε κάστρα
τους πόθους μας επαίξαμε στου κέρδους το αμόνι
και λάβωσαν τον ουρανό που είχε η καρδιά μας...
Η στέρηση της πατρίδας δοκιμάστηκε στα χρόνια
και δεν ξεθώριασε το χρώμα της στης ξενητιάς τα πλούτη
ούτε τη νίκησε η λαβωματιά της δόλιας πλάνης
που την ψυχή παλεύει ολημερίς και θέλει να κερδίσει...
Ποιός είν' αυτός που αρνήθηκε τις ρίζες της φυλής του
και δεν εγύρεψε ποτέ τους τάφους των προγόνων;
Τι κι αν ο χρόνος στάθηκε εμπόδιο μεγάλο;
Ούτε αυτός ο θάνατος ν' αντισταθεί μπορεί
στην τέφρα του κορμιού και στ' άδειο κόκκαλο
πίσω να επιστρέψει...
Δύσκολα διαβαίνει κάθε ημέρα
για όσους γνωρίσανε απ΄ανάγκη δυο πατρίδες
κι ευτυχισμένοι όσοι μπορέσανε ξενητεμένοι
ακέρια να κρατήσουνε την πρώτη.
* copyright:Nota Kimothoi or Νότα Κυμοθόη
Canada 1984
Από το βιβλίο μου " Δίψα και Σιωπή"
© Nότα Κυμοθόη
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές