Νότα Κυμοθόη "ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ" Ποίηση 1987

© Νότα Κυμοθόη

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

"ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ" *

Νότα Κυμοθόη**
Ποίηση 1987

(Είναι Ιούλιος του 1987. Η ζέστη στην Αθήνα ξεπερνά τους 45οC.

Ο καύσωνας οδηγεί πολλούς στα νοσοκομεία. Τα δάση καίγονται

και η Ελλάδα ερημώνει) ***

Κι αν βρέχει τώρα ο ουρανός

οι στέρνες είναι άδειες!

Το νερό μολυσμένο στις πηγές

κι όλο νεκρά πουλιά στο χώμα

γυρεύοντας σεντόνια για ταφή

στο βιασμό της γης μας.

Μονάχα ερημιά στ' αδειανά βουνά μας

και πλήθος σταυρωμένοι στη χαραματιά

τη δροσιά γυρεύοντας της πηγής.

Αντίδικη στο χρόνο η μοίρα της Ζωής

και στα ουράνια της γης αλλαγμένες οι χαρές.

Ο ήχος της καμπάνας στο έλεος της συμφοράς

μαρτυρά στους Έλληνες το γδικιωμό

από το θάνατο του Ποιητή στ' αποκαϊδια

και στην πέτρα που μας κυκλώνει από παντού.

Η στάχτη στα θεμέλια δεν στέριωσε τα σπίτια

που μοίρασαν αυθαίρετα οι καταπατητές.

Εκείνοι που γυρέψανε βροχή στη συγνεφιά

ζητάνε να ερμηνέψουνε τα βάσανα του ήλιου

και το κακό που έστρεξε στο διψασμένο κάμπο

καθώς γίναν ανάμνηση του ποταμού οι φλέβες.

Μας πληγώνει η σιωπή στις συνειδήσεις των ανθρώπων

και η έλλειψη ευθύνης την ερημιά μας ζώνει

καθώς καραδοκούν κοράκια στα σπλάγχνα εξουσίας

υψώνεται στα ξερολίθια βαρύς ο στεναγμός μας...

Κι αν βρέχει τώρα ο ουρανός οι στέρνες είναι άδειες!

*

ΒΙΒΛΙΟ:  ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ,ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ, εκδόσεις Διογένης

Ακούστηκε από το ραδιόφωνο του Calgary, όταν επέστρεψα στον Καναδά, την ίδια εποχή και τυπώθηκε στο βιβλίο μου "Δίψα και Σιωπή",  εκδ. Διογένης το 1992

**Ποιήτρια, Συγγραφέας, Ζωγράφος 

© Nότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη


Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές 

Νότα Κυμοθόη "ΜΝΗΜΕΣ ΟΙ ΛΟΚΡΟΙ" ΔΟΚΙΜΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

© Νότα Κυμοθόη

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Νότα Κυμοθόη
"ΜΝΗΜΕΣ ΟΙ ΛΟΚΡΟΙ"
ΔΟΚΙΜΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ
    Ένας λαός με πολύ μεγάλη ιστορία οπού έζησε στην περιοχή της σημερινής Στερεάς Ελλάδας με το όνομα Λοκρίς ή Λοκρίδα. Απλωνόταν από τον Μαλιακό κόλπο έως τον Κορινθιακό. Στην Ανατολική πλευρά κατοικούσαν οι Οπούντες ή Οπούντιοι Λοκροί και στα Δυτικά οι Οζόλες και η περιοχή τους ονομαζόταν Οζολία Λοκρίς. Στην πλαγιά του όρους Καλλίδρομον και στην περιοχή Κνημίς κατοικούσαν οι Επικνημίδιοι Λοκροί. 

    Το όνομα είναι από τον Λοκρό {περιλαμβάνονται στοιχεία στο βιβλίο μου για τους Λοκρούς:

    {"Ελάτεια Λοκρίδος-Ιστορική Αναδρομή" 2004}, που πρωτοεκδόθηκε ένα μέρος του το 2004 για την εκδήλωση, η οποία πλαισιώθηκε από το Δήμο Ελάτειας και το ΥΠΟ, καθώς και τα περιοδικά ΚΕΛΑΙΝΏ και  "Νέα Αριάδνη". Σε διάλεξή μου για τον Ολυμπιονίκη από την αρχαία Ελάτεια Μνησίβουλο, που έγινε στην Ελάτεια Λοκρίδας, υπό την αιγίδα του Δημάρχου κου Κυριόπουλου, στις 14/8/2004 και  με αφορμή την τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων}.
και οι απόγονοί του επεκτάθηκαν ως την άκρη του κόσμου...

      Νέοι έποικοι έφτασαν στην περιοχή κατά την Πρωτοελλαδική εποχή και παρά τις μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις συνέρρεαν έως την εποχή των Ρωμαίων και συνεχίζουν έως τις ημέρες μας... Κορύφωση εποικισμού έχουμε κατά τους κλασικούς χρόνους.

    Η αρχαία Ελάτεια (υπάρχει σαν όνομα πόλης και σήμερα), χτισμένη στους πρόποδες του Καλλιδρόμου υπήρξε μια ισχυρή αρχαία πόλη με δικό της νόμισμα που έφερε στην μια πλευρά τη μορφή της Αθηνάς Κραναίας και στην άλλη το πρόθεμα ΕΛ. Καταστράφηκε ολοσχερώς από το Φίλιππο Β΄ κατά την επιδρομή του για να ενώσει τους Έλληνες...

(Η Ιστορία των Λοκρών, περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου:Ιστορική Αναδρομή-Ελάτεια Λοκρίδος, έκδοση 2004) και το απόσπασμα για την ομιλία μου δημοσιεύτηκε σε ετήσια έκδοση "Νέα Αριάδνη" της κας Καίτης Λειβαδά...

Σε αυτό λοιπόν το ισολόγιο, ως μνήμη για την περιοχή των Λοκρών, που έχουν μια μεγάλη έκταση θα σας κρατώ συντροφιά.

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ...

" ΜΝΗΜΕΣ" 
Ποίηση Νότα Κυμοθόη* 1986© Νότα Κυμοθόη

(από το Montreal Canada με αγάπη)

Η νοσταλγία της Ελλάδας βαραίνει την ψυχή μου κι ετοιμάζομαι για ταξίδι στα ιερά της χώματα...

Μέσα μου παλεύει Αιγαιοπελαγίτικη ψυχή!
Τώρα το χρώμα της στο βάθος του παγετώνα
με παραστάσεις χιονιού στα χείλη μου
για τους ξενιτεμένους του Βορρά.
Κι αν παραμείνουμε λησμονημένοι εδώ
στα σημάδια των χεριών μας η Ελλάδα
βρίσκει την υπόληψη στην άκρη της γης
στον παγωμένο κάμπο που μας πνίγει.

Τα πάθη μας χωρίς δικαιοσύνη στη φυγή
καθώς την αρετή ταπείνωσε η κακία
και τις καρδιές μας θλίβει ο χωρισμός,
για των παιδιών το μέλλον ένας αγώνας,
που δυναμώνει τα φευγάτα χρόνια της σιωπής.
Τα στάχυα μας θερίσανε χιονοστιβάδες
και τ' αμπέλια μας τρυγίσανε τυφώνες.

Σήμερα καθώς αντάμωσα τον εργάτη της αυγής
βιαστικά τραβούσε για τη Δύση
έχοντας κομμένο το χέρι τ' αδερφού
με σκόρπια δάχτυλα κρυμμένα στο πουγγί του
ανήμπορα να υψώσουν τη γροθιά του Πνεύματος
πάνω απ΄της ύλης τον πλανευτή χιτώνα
που σκέπασε ομοπάτριδες γειτόνους.

Ακουμπισμένη στης γαλανόλευκης τη θύμηση
κάνω το δάκρυ μου μύρο παρηγοριάς
κι αντίδωρο το ψωμί που περισσεύει
μέσα στις φλέβες του κορμιού μου,
για τους πονεμένους της άλλης όχθης,
που δένουν τις πληγές τους με απαντοχή
ως την ώρα του γυρισμού μας...

Αίμα ο οβολός στο πάλεμα της μοίρας!

Σημειώσεις:

* Το 1986, Mondreal Canada, περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου"Δίψα και Σιωπή",  εκδ. Διογένης 1992

© Nότα Κυμοθόη

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές