Νότα Κυμοθόη "Η βρύση των αρχαίων Λοκρών"

 

Νότα Κυμοθόη 

"Η βρύση των αρχαίων Λοκρών"

Στην πλατεία της σημερινής Ελάτειας ψυχή των αρχαίων Λοκρών. Το αρχαίο μάεμαρο χτισμένο να μαρτυρά την αίγλη της αρχαίας πόλης τους, η οποία βεβηλώθηκε από τους τυχάρπαστους κάποτε Φωκείς, οπού με βία, κατέστρεψαν τα Ιερά του Θεού Απόλλωνος, το αρχαίο θέατρο της αρχαίας Ελάτειας, το ιερό της Θεάς Αρτέμιδος, το Ιερό του Θεού Ασκληπιού κι έκλεψαν τους θησαυρούς, υποδουλώνοντας τους αρχαίους κατοίκους. Η πόλη των αρχαίων Λοκρών, η αρχαία Ελάτεια οπού χτίστηκε πολύ πριν από την φωκική συμπολιτεία, πολύ πριν από τους ιερούς πολέμους, πολύ πριν από, πολλά αρχαία συμβάντα... Οι άνθρωποι και ο τόπος τους και αν οι σύγχρονες πολιτικές διαχώρισαν για λόγους συμφέροντος κι άλλαξαν κατευθύνσεις και σύνορα κι ονομασίες, η ιστορία δεν μπορεί ν΄ αμφισβητηθεί και να σβήσει. Οι Λοκροί που κατοικούσαν στην αρχαία πόλη Ελάτεια είχαν δημιουργήσει πολιτισμό σπουδαίο και η πόλη τους δεν ιδρύθηκε από τους Φωκείς, μήτε ανήκει στη Φωκίδα. Έτσι απλά, γιατί το μπέρδεμα είναι για ξεμπέρδεμα. Τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή από νόμιμες και παράνομες ανασκαφές, έχουν ταξιδέψει και πουλήθηκαν σε ξένα παζάρια. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς αμαυρώνει όλη την ελληνική ύπαιθρο κι είναι  καταστροφείς του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ο Πολιτισμός είναι άλλο πράγμα κι άλλο τα πολιτιστικά ως εκδηλώσεις. Δυστυχώς η Πολιτισμική σκέψη δεν διδάχτηκε στα ελληνικά σχολεία. Μήτε η πραγματική αγάπη για τον αρχαίο ελληνικό Πολιτισμό διδάχτηκε. Παρά δόθηκε βαρύτητα στην διδασκαλία των πολέμων κι όχι στην Ιστορία των Πολιτισμών, Αυτό μαζί με την υποχρεωτική θρησκευτική παιδεία δημιούργησε βαρβαρότητα. Η βαρβαρότητα αυτή σε σχέση με το ποιος θεός είναι ο καλύτερος και ο πιο σωστός, δημιούργησε εχθρούς. Ο διαχωρισμός, η έχθρα, η μνησικακία, η ζηλοφθονία, η κακία, η απληστία κι άλλα πολλά άσχημα διαιωνίσθηκαν και παγιώθηκαν στους χαρακτήρες και στις συμπεριφορές των τοπικών κοινωνιών. Ο παπάς, ο δάσκαλος κι ο χωροφύλακας μαζί με τον κοινοτάρχη στις τοπικές κοινωνίες διαμόρφωναν τον τρόπο συμπεριφοράς στις μικρές κοινωνίες. Η πραγματική καταστροφή στην Πολιτισμική αρχαία κληρονομιά ενός αρχαίου ελληνικού τόπου, οπού εξαφανιζόταν με την πάροδο των ετών, είχε παγιωθεί. Κανενός δεν ίδρωνε το αυτί. Και ενώ διάβηκαν τα χρόνια και μορφώθηκαν τα παιδιά αυτών των αμόρφωτων ελληνικών κοινωνιών, η νοοτροπία δεν άλλαξε. Οι αρχαιολογικοί χώροι δυστυχώς έγιναν βοσκοτόπια... Είναι πικρή η αλήθεια...

Νότα Κυμοθόη "Η Ποιήτρια Αλκινόη του Θρονίου"

photography Nota Kymotoe© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη"Η Ποιήτρια Αλκινόη του Θρονίου"

Σε μια αρχαία επιγραφή στην πόλη της Τήνου, στις Κυκλάδες διαβάζουμε, πως η Αλκινόη Αιτώλισσα από Θρονίου τιμάται από τη Βουλή και το Δήμο Τηνίων, για την εξύμνηση και διαφήμιση της Τήνου και για τον Ύμνο που έγραψε αφιερωμένο στο Δία, τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη.

Σε περιπάτους μου πολλά χρόνια στην περιοχή, η οποία είναι λησμονημένη από τους ιστορικούς, ενώ υπήρξε μια σπουδαία πόλη των αρχαίων Λοκρών, έμαθα πολλά ενδιαφέροντα...Σε Μουσεία αρχαίων νομισμάτων, υπάρχουν χάλκινα νομίσματα από τον 4ο π.Χ. αιώνα των αρχαίων κατοίκων του, δηλαδή των Επικνημιδίων Λοκρών. Η Θεά Αθηνά στην πρόσθια όψη και ο Θεός Απόλλων στην άλλη, είναι οι εικόνες των αρχαίων νομισμάτων τους.Το Θρόνιο πήρε το όνομά του από τη Νύμφη Θρονία. Το αναφέρει ο Όμηρος ως μια πολύ σημαντική πόλη των Επικνημιδίων Λοκρών, στον κατάλογο της Ιλιάδας. Αλλά που βρισκόταν ακριβώς, αφού οι καταστροφές από τη βία των πολέμων και τους αρχαίους σεισμούς την εξαφάνισαν; Η γη, όμως κρατά σημάδια της πόλης πολλά...

Το 431 π.Χ. καταλαμβάνεται από τους Αθηναίους. Το 426 π.Χ. ο σεισμός προκάλεσε αφ΄ενός το θάνατο περί των 850 κατοίκων του και το κατέστρεψε ολοκληρωτικά. Η πόλη ξαναχτίστηκε πάλι, αλλά οι βάρβαροι Φωκείς κατά τη διάρκεια του Γ΄Ιερού πολέμου το 353 π.Χ. την κατέλαβαν και τους κατοίκους της, τους πουλούσαν ως δούλους. Αργότερα συμπεριλήφθηκε στην Αιτωλική Συμπολιτεία. Έτσι εξηγείται και η επιγραφή Αλκινόη Αιτώλισσα από Θρονίου...

Πνευματικά δικαιώματα © 2019 Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΑΡΧAΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΑΤΕΙΑΣ"

Παλιό Δημοτικό Σχολείο Ελάτειας Λοκρίδος, Φθιωτιδος, νυν Αρχαιολογικό Μουσείο Ελάτειας

Photography and writer Nota Kymothoe© Nota Kimothoi

Νότα Κυμοθόη "ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΑΤΕΙΑΣ"

1η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ              

Αν υπάρχουν Μακεδονικά ευρήματα ή όχι, στην περιοχή οπού κατοικούσαν οι αρχαίοι Λοκροί, δεν αποτελεί "μυστικό" για τους ερευνητές της Ιστορικής αλήθειας. Μυστικό δεν είναι μήτε το Ιστορικό Λ το οποίο υπήρχε επάνω στα Μακεδονικά νομίσματα που είχαν ως προέλευση την αρχαία Αμφίπολη. Τι σχέση έχει το όλο θέμα με την αρχαία περιοχή, όπου κατοικούσαν οι αρχαίοι Λοκροί;

Παραμονές των εκλογών του 2014, λεηλάτησαν αρχαιοκάπηλοι στην αρχαία Ελάτεια, περιοχή  πλάι στο δρόμο, κι ανοίγοντας με σκαπτικά εργαλεία στον αρχαιολογικό χώρο, βρήκαν Μακεδονικούς τάφους!!! Τι έγιναν τα ευρήματα; Υπήρχαν; Ήταν άδειοι; Είχαν ανοιχτεί πάλι, παλιότερα απ΄όσους γνώριζαν καλά την περιοχή;

Τι σχέση έχει το Λ των Λοκρών (αρχαίων κατοίκων στην αρχαία Ελάτεια, περιοχή Φθιώτιδα, κι όχι Φωκίδα, όπως θέλουν να την τοποθετούν οι "σημερινοί αρχαιολόγοι από συμφέρον"), με τους Λάκωνες της αρχαίας Σπάρτης που μιλάνε για το "Λ" της ασπίδας τους; Τι σχέση έχει αυτός ο συμβολισμός με τον Λεωνίδα που πολέμησε στις Θερμοπύλες;

Ερωτήματα πολλά και αναπάντητα, αλλά οι δρόμοι της ιστορικής έρευνας έχουν απαντήσεις πολλές!!!

(συνεχίζεται)

2η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Υπάρχει "συμφέρον και κερδοσκοπία" στο χώρο της αρχαιολογίας ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

Στην περιοχή της Ελάτειας Λοκρίδος (παλιότερα), που ανήκει στο νομό Φθιώτιδας και τώρα με τον Καλλικράτη ανήκει στο Δήμο Αμφίκλεια- Ελάτεια με έδρα Τιθορέα στη Φθιώτιδα (πιάσε το αυγό και κούρευτο δηλαδή, για να βγάλει άκρη κάποιος μη ντόπιος με το όνομα του δημοτικού διαμερίσματος).

Το 1989, μετά από τις ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή, κι όσες παράνομες ανασκαφές είχαν γίνει παλιότερα κι όσες παράνομες έγιναν στο κατόπι κι ότι έχει επακολουθήσει σε αυτήν την περιοχή, μέχρι των ημερών μας, θέλει τόμους πολλούς για να γραφεί. 

Όμως, τα γεγονότα τα ιστορικά έρχονται να σκεπαστούν με σχέδιο, στο οποίο μπλέκονται πολλοί φορείς και παράγοντες που έχουν σχέση με "αρχαιοκαπηλία", με πολεοδομία, με Μουσεία, με αρχαιολόγους και ...παράνομη εξαγωγή αρχαιοτήτων, αλλά και με φορείς άλλων Μουσείων στο εξωτερικό, που θέλουν για λόγους οπού τους "συμφέρει" να γράφουν την Ιστορία, όπως "βολεύει" κι "εξυπηρετεί" τα συμφέροντά τους.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΑΤΕΙΑ;

Photography and writer Nota Kymothoe© Nota Kimothoi

Έχω κάνει και παλιότερα δημοσιεύσεις, οι οποίες ενόχλησαν κάποιους και έφτασαν στο σημείο να με απειλήσουν...καταστρέφοντας όλο μου το αρχείο και στέλνοντας στον "τάφο" αγαπημένα μου πρόσωπα της οικογένειάς μου, τα οποία γνώριζαν το όλο θέμα...

Οι ερωτήσεις μου είναι;

1)Η αρχαία Ελάτεια ήταν Φωκική πόλη; 

2)Πότε χτίστηκε η αρχαία Ελάτεια;

3)Ο Παυσανίας είναι πηγή αλήθειας, ενώ τα αρχαία ευρήματα όχι;

4)Η αρχαία Ελάτεια και όλα τα αρχαία της ευρήματα ανήκουν τους Λοκρούς Ναι ή Οχι;

5)Κατοικούσαν Λοκροί στην περιοχή Ναι ή Όχι;

6)Ποια σημερινά συμφέροντα σκεπάζουν και πολτοποιούν την αλήθεια και ποιοι είναι πίσω από  όλη αυτή την πραγματικότητα;

7)Γνωρίζει το Υπ.Πο. αλλά και το Υπ. Εσωτερικών τι γίνεται με τις αρχαιότητες;

Θα επισυνάψω εδώ δημοσιεύσεις από επίσημες σελίδες αρχαιολόγων.

Photography and writer Nota Kymothoe© Nota Kimothoi

ΕΠΙΣΥΝΑΨΗ 1η

{Η Αρχαιολογική Συλλογή της Ελάτειας περιλαμβάνει ευρήματα της δυτικής Λοκρίδας - κατά την αρχαιότητα βορειοανατολική Φωκίδα - στην οποία ανήκαν στην περιοχή του Κηφισού δεκατρείς πόλεις, ο Ερωχός, η Χαράδρα, η Λιλαία, το Τεθρώνιον, η Δρυμαία, η Αμφίκλεια, οι Τριτείς, οι Πεδιείς, ο Νεώνας, η Τιθορέα, η Ελάτεια, ο Λέδων και οι Παραποτάμιοι. Ανατολικά στα σύνορα με την Οπουντία Λοκρίδα υπήρχαν η Υάμπολις και οι Αβές, ενώ στα σύνορα με την Βοιωτία η Δαύλεια, ο Πανοπεύς και η Άμβροσσος. Από όλες τις πόλεις της Φωκίδας, η Ελάτεια φαίνεται να έπαιξε διαχρονικά κυρίαρχο ρόλο, λόγω της γεωγραφικής θέσης μεταξύ της βόρειας και νότιας Ελλάδας και του ελέγχου που ασκούσε στον οδικό άξονα Θερμοπυλών - Χαιρώνειας. Λιγοστά είναι τα στοιχεία που διαθέτουμε για την γεωμετρική και αρχαϊκή περίοδο, ενώ η ακμή της πόλης τοποθετείται κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους.  Στον προθάλαμο της Συλλογής εκτίθενται επιτύμβιες στήλες, επιγραφές, τμήματα γλυπτών και αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία προέρχονται κυρίως από την Ελάτεια και το Ιερό της Αθηνάς Κραναίας. Η μεγάλη αίθουσα περιλαμβάνει ευρήματα που κλιμακώνονται χρονολογικά από την Ανώτερη Παλαιολιθική έως και την Υπομυκηναϊκή περίοδο και τα οποία προέρχονται από διάφορες θέσεις της δυτικής Λοκρίδας. Στόχος της παρουσίασης είναι η άμεση επαφή του επισκέπτη με τα αντικείμενα ενταγμένα στο λειτουργικό τους χώρο, σκεύη, εργαλεία, ειδώλια, κοσμήματα. Στην αίθουσα αναπαρίσταται τμήμα κάτοψης νεολιθικού σπιτιού και κάτοψη μυκηναϊκού θαλαμωτού τάφου με ανθρώπινο σκελετικό υλικό και κτερίσματα από τις ανασκαφές των νεκροταφείων στην περιοχή.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τετραποδικά αγγεία από την Ελάτεια, ζεύγος χάλκινων εγχειριδίων από την Αγία Μαρίνα, νεολιθικής εποχής, πρωτοελλαδική πρόχους από την Αγία Μαρίνα και ένα κλειστό αγγείο με αμαυρόχρωμη διακόσμηση, το οποίο τοποθετήθηκε ως σήμα στον μεσοελλαδικό τύμβο της Ελάτειας. Η κεντρική αίθουσα περιλαμβάνει ευρήματα ιστορικών χρόνων. Προθήκη Ι περιλαμβάνει χειροποίητα και τροχήλατα αγγεία, χάλκινα κοσμήματα της πρώιμης εποχής του Σιδήρου από νεκροταφεία της Ελάτειας, της Παναγίτσας και του Μοδίου. Προθήκη ΙΙ και ΙΙΙ περιέχουν αντιπροσωπευτική κεραμική αρχαϊκής και κλασικής περιόδου, κυρίως βοιωτικής παραγωγής, τα οποία προέρχονται από τα νεκροταφεία των Αβών, της Ελάτειας και της Παναγίτσας. Προθήκη IV αντιπροσωπευτικοί τύποι πήλινων ειδωλίων αρχαϊκών έως και των ελληνιστικών χρόνων, κυρίως βοιωτικής παραγωγής, από τα νεκροταφεία των Αβών. Προθήκη V ευρήματα από τις παλιές και νέες ανασκαφές στο Ιερό της Αθηνάς Κραναίας, όπως πήλινες σίμες, ακροκέραμα, σιδερένια και χάλκινα αναθήματα, τμήματα μαρμάρινων αγαλματιδίων. Προθήκη VI πήλινες γυναικείες προτομές και θεατρικές μάσκες από τα νεκροταφεία των Αβών, της Ελάτειας και της Τιθορέας. Προθήκη VII αντιπροσωπευτική κεραμική ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής από διάφορες θέσεις της δυτικής Λοκρίδας, κυρίως από τα νεκροταφεία των Αβών και της Ελάτειας. Ξεχωρίζει αρυβαλλοειδές ληκύθιο με παράσταση Έρωτα και Αφροδίτης. Στην αίθουσα αναπαρίσταται πρωτογεωμετρικός πίθος και πώρινη λάρνακα κλασικών χρόνων με τους νεκρούς και τα κτερίσματα ενταγμένα στο ταφικό τους περιβάλλον ενώ εκτίθενται ελεύθερα στο χώρο πήλινα αρχιτεκτονικά μέλη διαφόρων χρονικών περιόδων από τα Ιερά της Αθηνάς Κραναίας στην Ελάτεια και του Απόλλωνος στο Καλαπόδι. Συντάκτης Ελένη Ζάχου, αρχαιολόγος}

ΕΠΙΣΥΝΑΨΗ 2η

{Τα μέχρι σήμερα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν η περιοχή της Ελάτειας κατοικείται από την 6η χιλιετία π.Χ. Στην περιοχή αυτή της λεκάνης του Βοιωτικού Κηφισού έχουν εντοπισθεί μερικές από τις αρχαιότερες θέσεις της νεολιθικής εποχής. Στις θέσεις αυτές αποκαλύφθηκαν νεολιθικοί οικισμοί, τους οποίους ερεύνησαν οι Σωτηριάδης και Weinberg. Κοντά στην Ελάτεια βρίσκεται η ακρόπολη της αρχαίας πόλης. Σε μικρή απόσταση έχει αποκαλυφθεί σημαντικό μυκηναϊκό νεκροταφείο θαλαμωτών τάφων.

Ακρόπολη Αρχαίας Ελάτειας

Η ακρόπολης της Αρχαίας Ελάτειας βρίσκεται στην τοποθεσία Αλωνάκι. Σώζονται μόνον ελάχιστα λείψανα των τειχών. Στο χώρο της ακρόπολης, όπως και στο χώρο γύρω από αυτήν υπάρχουν ορατά διάσπαρτα λείψανα κτιρίων της αρχαίας πόλης.

Μυκηναϊκό Νεκροταφείο

Το Μυκηναϊκό Νεκροταφείο είναι εκτεταμένο και βρίσκεται στο Αλωνάκι-λιβάδι Ελάτειας. H ανασκαφή του ξεκίνησε ως σωστική το 1985 για την προστασία του από συχνή αρχαιοκαπηλική δραστηριότητα. Επειδή τα ευρήματα ήταν ιδιαίτερα σημαντικά η ανασκαφή συνεχίστηκε με συνεργασία της ΙΔ' Εφορείας Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων με το Πανεπιστήμιο του Salzburg Αυστρίας. Οι τάφοι περιέχουν πολλαπλές ταφές και έχουν πλούσια κτερίσματα Οι νεκροί ήταν σε στάση συνεσταλμένη και δίπλα τους εντοπίσθηκαν δείγματα θυσιών και καύσεων.

Το νεκροταφείο χρησιμοποιήθηκε από τον 14ο αι. π.Χ. έως την πρωτογεωμετρική εποχή (10ος αι. π.Χ.). Παρουσιάζει μια πλήρη εικόνα συνέχειας και μαρτυρεί την επέκταση του μυκηναϊκού πολιτισμού σε περιφερειακές ζώνες, καθώς και την επιβίωσή του μετά την παρακμή των μεγάλων μυκηναϊκών κέντρων. Δέκα από τους καλύτερα διατηρημένους τάφους έχουν στεγαστεί και είναι επισκέψιμοι.

Ναός Κραναίας Αθηνάς

Τα ερείπια του ναού της Κραναίας Αθηνάς σώζονται στην κορυφή ενός λόφου, βόρεια της πόλης, προς το μέρος του Ζελίου (περιοχή Τσούκα). Εκεί εντοπίσθηκαν λείψανα ενός περιπτέρου ναού δωρικό ρυθμού, 6x13μ. Ανασκαφές που έγιναν από την Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή το 1886 έφεραν στο φως πήλινα ειδώλια θεοτήτων και επιγραφές που συνηγορούν στην ταύτιση του κτιρίου με το ναό της Kραναίας Aθηνάς.

Τα ευρήματα των ανασκαφών στην περιοχή της Ελάτειας φιλοξενούνται στην Αρχαιολογική Συλλογή Ελάτειας και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χαιρώνειας.

Αρχαιολογική Συλλογή Ελάτειας

Η Αρχαιολογική Συλλογή Ελάτειας στεγάζεται στο όμορφο παραδοσιακό κτίριο του παλαιού δημοτικού σχολείου που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Το κτίριο επισκευάσθηκε από τον δήμο της Ελάτειας και ακολούθως παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού για την στέγαση των αρχαιοτήτων της περιοχής.Η συλλογή εκτίθεται στις δύο αίθουσες του κτηρίου και περιλαμβάνει ευρήματα όλων των περιόδων της αρχαιότητας από την περιοχή της κοιλάδας του Βοιωτικού Κηφισσού και της Ανατολικής αρχαίας Φωκίδας (σημερινή περιοχή Ελάτειας), βαριά λίθινα μέλη, επιτύμβιες στήλες και ψηφίσματα. Στην πρώτη αίθουσα εκτίθενται ευρήματα της προϊστορικής περιόδου από θέσεις της κοιλάδας του Βοιωτικού Κηφισού και από θέσεις της αρχαίας Φωκίδας (Ελάτεια, Καλαπόδι, Ζέλι, Μόδι, Έξαρχος), όπως χαρακτηριστικά όστρακα και λίθινα εργαλεία (πελέκεις, τριπτήρες, τριβεία, κλπ.). Στη δεύτερη αίθουσα εκτίθενται χαρακτηριστικά ευρήματα από την Πρωτογεωμετρική περίοδο έως και τα Ρωμαϊκά χρόνια, προερχόμενα κυρίως από ανασκαφές νεκροταφείων της περιοχής. Στο νότιο τοίχο της αίθουσας εκτίθενται είδη τάφων, όπως κιβωτιόσχημοι, λάρνακες και ταφικοί πίθοι. Στον προαύλιο χώρο εκτίθενται διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη.

Κείμενο:

Ντιάνα Δήμου, φιλόλογος
Έργο Ε.Ε. «Δρόμοι του Παυσανία», Πανεπιστήμιο Πατρών}

ΟΙ ΦΩΚΕΙΣ
κείμενο της Νότας Κυμοθόη (μετά από ιστορική έρευνα και μελέτη)

Οι Φωκείς ήταν ανύπαρκτοι την εποχή, όπου η αρχαία Ελάτεια είχε αναπτύξει πολιτισμό. 

Οι Φωκείς άρχισαν να ξεπροβάλλουν στην ιστορία γύρω στο 590 π.Χ., όταν ενώθηκαν για ν΄ αντιμετωπίσουν τους Θεσσαλούς και δημιούργησαν τη λεγόμενη "Φωκική Συμπολιτεία". Τότε οργανώθηκαν στρατιωτικά και τα στρατόπεδά τους, αργότερα αποτέλεσαν "πόλεις" μικρές. Μετά την ήττα των Φωκέων στον Α' ιερό πόλεμο το 591 π.Χ. οι Φωκείς πέρασαν στον έλεγχο των Θεσσαλών. Η μακροχρόνια υποδούλωσή τους στους Θεσσαλούς, ενίσχυσε τους δεσμούς μεταξύ τους και κατάφεραν τελικά να απελευθερωθούν το 510 π.Χ. αντιμετωπίζοντας το Θεσσαλικό στρατό, στην μάχη της Υάμπολης. Πόλη των Λοκρών, ανατολικά της αρχαίας Ελάτειας. Μετά την απελευθέρωση τους, δημιούργησαν μια σειρά από καταστροφές στους θησαυρούς των Δελφών, αλλά και στους θησαυρούς που είχαν στην περιοχή του σημερινού Χρυσού (κωμόπολη κοντά στους Δελφούς). Κατέστρεψαν ολοσχερών το Ιερό των Δελφών και κατ έκλεψαν τους θησαυρούς του. Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί οι "λήσταρχοι" Φωκείς; Τι ήταν; ΑΠό που είχαν έρθει στην περιοχή; Τι σχέση είχαν με τους Δαυλείς και τι σχέση είχαν με τους Δαδιότες;

Ποια είναι η ευθύνη τους για την καταστροφή της αρχαίας Κορίνθου και τι σχέση είχαν με τον Κορινθιακό πόλεμο το 395 π.Χ.;

Καταληστεύοντας τα αρχαία ελληνικά ιερά, οι Φωκείς και απέκτησαν τον έλεγχο του μαντείου των Δελφών μέχρι την Νικίειο ειρήνη το 421 π.Χ. Κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα όταν κυριάρχησε στον τότε Ελλαδικό χώρο η αρχαία Θήβα, η Φωκίδα υποχρεώθηκε να συμμαχήσει με τους Θηβαίους. Οι Φωκείς ευθύνονται για τους Ιερούς πολέμους μεταξύ των αρχαίων Ιερών και  στον Γ΄ ιερό πόλεμο (356-346π.Χ.), στον Δ΄ιερό πόλεμο (339 π.Χ.) για τον έλεγχο του Μαντείου των Δελφών αλλά και στον Λαμιακό πόλεμο (323-322 π.Χ.) εξασθένησαν. Το 301 π.Χ. συμμάχησαν με την Αιτωλική Συμπολιτεία που απέκτησε τον έλεγχο του Μαντείου των Δελφών σε αυτό το διάστημα, ενώ κατάφερε να αντιμετωπίσει μαζί με τους Θεσσαλούς την γαλατική επιδρομή του 279 π.Χ.

ΜΠΟΡΕΙ ΛΟΙΠΟΝ η αρχαιολογική Υπηρεσία της Φωκίδας, με την Υ/Η Σοφία Δημάκη, να υπογράφει το επίσημο φυλλάδιο του αρχαιολογικού Μουσείου Ελάτειας, να μας απαντήσει επισήμως, για την ανωτέρω απάτη και σε τι αποσκοπεί η όλη αυτή κίνηση;

Γιατί, αν θέλει να εξαφανίσει την Ιστορία, η ίδια, όπως "γνωστοί-άγνωστοι" εξαφανίζουν τα αρχαία από την αρχαία Ελάτεια και τις ολόγυρα αρχαίες περιοχές με λαθρανασκαφές, ας μας πει μαζί με τους Υπεύθυνους των Μουσείων, που ανήκει αρχαιολογικά η περιοχή της αρχαίας Ελάτειας. Στη Φωκίδα ανήκει ή στη Λοκρίδα παλιότερα που σήμερα ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Ελάτεια-Αμφίκλεια με έδρα την Τιθορέα του νομού Φθιώτιδας; Και γιατί παρακαλώ με πείσμα, θέλουν τους Λοκρούς να τους εξαφανίσουν, από κατοίκους της περιοχής;

Σημείωση: Η Φωκίδα ή νομός Φωκίδας έχει πρωτεύουσα την Άμφισσα. Τι συμβαίνει αυτήν την εποχή λοιπόν στην περιοχή αυτή και τι συμφέροντα καλύπτονται; Τι θέλουν να κουκουλώσουν κάτω από την "ομπρέλα" οπού λέγεται Φωκίδα;
Οι αρχαιολογικές Υπηρεσίες ή Εφορίες αρχαιοτήτων, όπως λέγονται, έχουν λόγο ν΄ανατρέπουν την Ιστορία, τη Γεωγραφία και την αλήθεια; Αν ναι, από ποιους υποκινούνται και με ποια σκοπιμότητα; 

Νότα Κυμοθόη "Οι αρχαίοι Λοκροί και η σχέση τους με τους Μακεδόνες της Αμφίπολης"

Νότα Κυμοθόη "Οι αρχαίοι Λοκροί και η σχέση τους με τους Μακεδόνες της Αμφίπολης"
1Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Αν υπάρχουν Μακεδονικά ευρήματα ή όχι, στην περιοχή οπού κατοικούσαν οι αρχαίοι Λοκροί, δεν αποτελεί "μυστικό" για τους ερευνητές της Ιστορικής αλήθειας. Μυστικό δεν είναι μήτε το Ιστορικό Λ το οποίο υπήρχε επάνω στα Μακεδονικά νομίσματα που είχαν ως προέλευση την αρχαία Αμφίπολη. Τι σχέση έχει το όλο θέμα με την αρχαία περιοχή, όπου κατοικούσαν οι αρχαίοι Λοκροί;

Παραμονές των εκλογών του 2014, λεηλάτησαν αρχαιοκάπηλοι στην αρχαία Ελάτεια, περιοχή  πλάι στο δρόμο, κι ανοίγοντας με σκαπτικά εργαλεία στον αρχαιολογικό χώρο, βρήκαν Μακεδονικούς τάφους!!! Τι έγιναν τα ευρήματα; Υπήρχαν; Ήταν άδειοι; Είχαν ανοιχτεί πάλι, παλιότερα απ΄όσους γνώριζαν καλά την περιοχή;

Τι σχέση έχει το Λ των Λοκρών (αρχαίων κατοίκων στην αρχαία Ελάτεια, περιοχή Φθιώτιδα, κι όχι Φωκίδα, όπως θέλουν να την τοποθετούν οι "σημερινοί αρχαιολόγοι από συμφέρον"), με τους Λάκωνες της αρχαίας Σπάρτης που μιλάνε για το "Λ" της ασπίδας τους; Τι σχέση έχει αυτός ο συμβολισμός με τον Λεωνίδα που πολέμησε στις Θερμοπύλες;

Ερωτήματα πολλά και αναπάντητα, αλλά οι δρόμοι της ιστορικής έρευνας έχουν απαντήσεις πολλές!!!

(συνεχίζεται)

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Νότα Κυμοθόη "Αρχαίοι Λοκροί -Ελάτεια"

             Νότα Κυμοθόη "Αρχαίοι Λοκροί-Ελάτεια"

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στη Νότα Κυμοθόη, κι έχουν Πνευματικά Δικαιώματα!

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη"Το ιερό ελάφι της Θεάς Αρτέμιδος"Δοκίμιο

Νότα Κυμοθόη:" Το ιερό ελάφι της Θεάς Αρτέμιδος"Δοκίμιο

Περπατώντας καλοκαιριάτικα στην πόλη της Ρόδου, το ελάφι είναι σήμα κατατεθέν παντού. Το ελάφι της Ρόδου, αλλά κι αυτό, στο Σύνταγμα, στην κεντρική πλατεία της Αθήνας. Αξίες οπού χάνονται ή σημάδια για να ανιχνεύσουμε τις αξίες που δε χάθηκαν, άσχετα αν οι περισσότεροι σήμερα τις αναζητούν με λάθος τρόπο. Οι έχοντες ελληνική καταγωγή και ελληνικό DNA, ας τις ψάξουμε σε ότι έχει σχέση με τις δικές μας ιστορικές πηγές. Γιατί, οι αλήθειες και τα διδάγματα της ελληνικής φυλής, αποτελούν τα θεμέλια για το ελληνικό μέλλον μας.

Το χαριτωμένο ζώο που αποτέλεσε ιερό σύμβολο στο νησί της Ρόδου!..Στις βοτσαλωτές αυλές βλέπουμε θαυμάσιες παραστάσεις με ελάφια.

Το πιτσιλωτό ελάφι, όπως το λένε οι ντόπιοι. Σύμβολο της Αρτέμιδος, της αρχαίας Θεάς των Ελλήνων, αδερφής του αρχαίου Θεού Απόλλωνος και επειδή οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, γιατί δεν διδάχτηκαν αρχαία ελληνική σκέψη και αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία, είναι καιρός να γνωρίσουν, όσοι φυσικά αγαπούν τη γνώση. Οι άλλοι, ας αρκεστούν στην καταστροφολογία τους με το δικό τους τρόπο. Ο καθένας διαλέγει τι θέλει να έχει στην πορεία του για την εξέλιξή του. Αρκεί να έχει στο νου, πως η αλήθεια είναι μόνον ΜΙΑ και αργά ή γρήγορα έρχεται στο φως!

Αλλά όσοι λένε πως είναι Έλληνες κι Ελληνίδες στην καταγωγή, δεν οφείλουν να γνωρίζουν τη γνώση των αρχαίων προγόνων του τόπου όπου ακόμα ορίζεται ως Ελλάς;

Όταν λοιπόν τον 6ο π.Χ. αιώνα αποφασίστηκε από την Αμφικτιονία των Δελφών η τιμωρία των κατοίκων της Κρίσας, και συγκεκριμένα όσων κρατούσαν τους φώκους, γιαυτό κι ονομάστηκαν Φωκείς, επειδή πρόσβαλαν τους απεσταλμένους και  προσκυνητές από τη Βοιωτία που όδευαν στο ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Επίθεση και προσβολή που έγινε πολλές φορές και όταν παράγινε το κακό έξω από το λιμάνι της Κίρρας. Αλλά και προσβολές και ληστείες συνεχείς, που αμαύρωσαν τα ιερά και όσια του Απόλλωνος, με αποτέλεσμα να διεξαχθούν οι ιεροί πόλεμοι, άσχετα ποιοι ήταν η αιτία. Οι γνώμες ήταν πολλές για το ποιοι ευθύνονταν για όλα αυτά. Άλλοι κατηγορούσαν τους Αθηναίους κι άλλοι τους Θεσσαλούς, γειτόνους της αρχαίας Φθίας. Γιατί αυτοί που κρατούσαν τους φανούς στα μονοπάτια ονομάζονταν Φωκείς( από τους φώκους=αναμμένα κλαδιά ελάτου),  Δαυλείς(από τους δαυλούς=αναμμένα κλαδιά έλατου) και Δαδιώτες (από τα δαδιά=αναμμένα κλαδιά έλατου), κάτοικοι δηλαδή σε περιοχές που ζούσαν, ενώ η εργασία τους ήταν να κόβουν κλαδιά από τα έλατα, να τα επεξεργάζονται και να στέκουν στα περάσματα φωτίζοντας τα μονοπάτια που περνούσαν οι επισκέπτες και προσκυνητές για το Ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Οι επιθέσεις και οι ληστείες ήταν συχνές και ίσως ευθύνονται ίσως όχι, η αλήθεια είναι πως ευθύνονται κάποιοι για τους ιερούς πολέμους, που επέφεραν μεγάλη καταστροφή στους Έλληνες. Οι ασθένειες αλλά και η πείνα που έπεσε από τα δεινά ήταν μεγάλη μάστιγα για όλους μετά από την σφοδρή πολεμική αντιπαλότητα των ελληνικών πόλεων. Αφ΄ ενός χάθηκε η ενότητα με το ομόθρησκον, και παρά το ομόγλωσσον, το ομότροπον και ομόαιμον, ο διαχωρισμός είχε συμβεί γιατί ο πόλεμος έφερε θανάτους και η καταστροφή πολλά δεινά και στον πολιτισμό αλλά και στην μετέπειτα ιστορική πορεία των πόλεων.

Ο Σόλων ο Αθηναίος, πρότεινε να ρωτήσουν το Μαντείο το Δελφών για το τι να πράξουν και ποια ήταν η γνώμη του Απόλλωνος και το θέλημά του.

 Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό:  «Πηγαίνετε στη Κω. Φέρτε το παιδί του ελαφιού και χρυσό.» 

Οι ιεροί Αμφικτύονες απόρησαν. Τι εννοούσε ο Απόλλων; Αφού ο χρυσός ήταν στο Μαντείο του άφθονος, γιατί γύρευε χρυσό από την Κω; Τι εννοούσε με το «γιο του ελαφιού»;  

Έστειλαν στην Κω απεσταλμένους κι εξήγησαν στους άρχοντες της περιοχής το σκοπό του ταξιδιού τους.

Από το ιερό του Ασκληπιού, ένας ιερός Δάσκαλος Θεραπευτής, κατάλαβε το χρησμό και είπε: "Ο χρησμός αφορά το γιο μου Χρύσο κι εμένα. Εγώ ονομάζομαι Νέβρος και τα μικρά ελάφια ονομάζονται νεβροί. Ο γιος του ελαφιού είναι ο γιος μου.  Παίρνοντας το γιο του μαζί, καθώς κι έναν Καλυδώνιο ακόλουθο πήγε στους Δελφούς. Με τις ιατρικές γνώσεις του Θεού Ασκληπιού αποκατέστησε την υγεία στο στρατόπεδο και έριξε ελλέβορο στις πηγές απ΄ όπου υδρευόταν  η Κρίσσα. Οι Κρισσαίοι αποδυναμωμένοι από τον ελλέβορο ήταν δύσκολο να αντισταθούν και οι οπλίτες των Αμφικτιόνων όρμησαν στα τείχη.  Ο Χρύσος υπερπήδησε πρώτος τις επάλξεις αλλά σκοτώθηκε από τον Μερμοδαίο. Οι Αμφικτύονες όμως κατέλαβαν και κατέσκαψαν την πόλη. Ο Χρύσος, ο γιος του ελαφιού, τάφηκε σε περίοπτη θέση στον Ιππόδρομο των Δελφών και εκτιμάτο ως ήρωας.

Το Ασκληπιείο της Κω ήταν περίφημο στην Αρχαιότητα,  αλλά και η Ιατρική Σχολή της Ρόδου, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, υπήρξε σπουδαία. 

Ο Νέβρος συντετριμμένος από το χαμό του γιου μετοίκισε στη Ρόδο.  Η θρησκεία εκείνη την εποχή και τα ιερά των Θεών έπαιζαν πρωτεύοντα ρόλο, στη ζωή των ανθρώπων. Ο θεαραπευτής ενός ιερού, ως θεράπων του Ασκληπιού που είχε χάσει ένα γιο, στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το θέλημα του Απόλλωνα, προγόνου του θεού τον οποίο και υπηρετούσε, έγινε ένα σημαντικό πρόσωπο για τον τόπο του. 

 Έτσι, ο Νέβρος, το ελάφι και ο «γιος του ελαφιού», ο Χρύσος, συμβολίστηκαν με τα 2 ιερά ελάφια στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου. Αποτέλεσαν δε σήμα κατατεθέν για την είσοδο στο λιμάνι, μαζί με τον Κολοσσό της Ρόδου.

Γιατί αν κάποιοι έχουν λησμονήσει ή μάλλον από άγνοια δεν κατανοούν τις θεϊκές ενέργειες, είναι δικό τους θέμα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν. 

Η Θεά Άρτεμις, λατρευόταν μαζί με τη μητέρα της Λητώ, τον αδερφό της και Θεό του Φωτός Απόλλωνα και το Θεό Διόνυσσο, και στην περιοχή Αρτέμιδα, του νομού Αττικής. Κι ευτυχώς που ακόμα υπάρχει ως περιοχή με το όνομα της Θεάς, για να θυμίζει την προστάτιδα της φύσεως Θεά Άρτεμη. Αλλά, ποιος έχει στο νου του, τα ελάφια, οπού πλήθος υπήρχαν σε όλη την περιοχή;

Ποιος έχει στο νου του αυτά τα υπέροχα ζώα, ώστε να τα προστατέψει σήμερα;

Από τον περίφημο αρχαίο ναό της Εφέσου αφιερωμένο στην Άρτεμη, μόνον ένας κίονας υπάρχει να στέκει καταμεσής ερήμου, κι όσοι τον βλέπουν και γνωρίζουν ιστορία και βλέπουν και τον άλλον οπού έχει μεταφερθεί μέσα στο ναό της Αγιά Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη, έρχονται στο νου του οι αναφορές του Αντίπατρου του Σιδώνιου.

       Αυτός ο άνθρωπος, ήταν ο εμπνευστής για να κατασκευαστούν τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, ένα από τα οποία ήταν ο μεγαλοπρεπής ναός της Αρτέμιδος στην αρχαία ελληνική πόλη Έφεσο.

      «Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου, τις Πυραμίδες της Αιγύπτου κι ακόμα έχω δει το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό, τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν τη λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ».  Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος (535 π.Χ. – 475 π.Χ.) κορυφαίος προσωκρατικός φιλόσοφος, που υποστήριζε "τα πάντα ρει" και πως το αρχέγονο και αείζωο πυρ είναι το πρωταρχικό στοιχείο του κόσμου και πως αυτό βρίσκεται στο διαρκές γίγνεσθαι. Στο τέλος της ζωής του εγκατέλειψε τα κοινά και κατέφυγε στο ιερό της Αρτέμιδος στην Έφεσο.

Η Θεά Άρτεμη, λατρεύτηκε στη Ρόδο με λαμπρότητα και βλέπουμε παραστάσεις της στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, του Βερολίνου, του Μονάχου, της Χαϊδελβέργης, της Κοπεγχάγης, της Βοστόνη, του Λονδίνου αλλά και στο Ερμιτάζ, που απεικονίζεται ως και σε χρυσά ενώτια.

Η παράσταση θέλει τη Θεά Άρτεμη με φτερά, όπως στις ημέρες μας υπάρχουν με φτερά Άγγελοι κι Αρχάγγελοι. Στην παράσταση η φτερωτή Άρτεμις Θεά, κρατά δυο ελάφια.
Στη Ρόδο πλήθος ερειπωμένων αρχαίων Ναών της Θεάς Αρτέμιδος και τοπωνύμια που φανερώνουν όλη τη σχέση οπού είχαν οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού με την ίδια. Οι βωμοί προς τιμήν της ήταν διάσπαρτοι παντού και πάνω τους έχουν χτιστεί οικοδομήματα ανεξέλεγκτα. Αλλά η Αγοράια Άρτεμις, η Κοκκώτα Άρτεμις, η Αγροτέρα Άρτεμις, η Αριστόβουλη Άρτεμις, η Κίκτυνα Άρτεμις, η Εκάτη ή Σώτειρα Άρτεμις, η Ερεθιμία Άρτεμις, η Ερημοκεκοία Άρτεμις, η Ευπορία Άρτεμις, η Θερμία Άρτεμις, η Κακοία Άρτεμις, η Περγαία Άρτεμις.

Ο λόγος για το συγκεκριμένο άρθρο, είναι για το ιερό ελάφι της Αρτέμιδος, το σπάνιο είδος του οποίου υπήρχε παντού στον ελληνικό χώρο αλλά και στις περιοχές της ανατολής. 

Αν λοιπόν το περιβάλλον αποτελεί ιερό χώρο για όλους μας, έχουμε ιερή υποχρέωση, να εργαστούμε ομαδικά για τη διάσωση του σπάνιου αυτού είδους, όπου κι αν υπάρχει στα ελληνικά εδάφη.
Αν λοιπόν στις ημέρες μας υπάρχουν ακόμα κάποιοι οπού ενδιαφέρονται για το Περιβάλλον, αφιλοκερδώς, ας το πράξουν!.. Γιατί το περιβάλλον αποτελεί μέρος του Πολιτισμού των ανθρώπων!

Nοτα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Ο τόπος των Λοκρών"

                                                      φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Ο τόπος των Λοκρών"

Αν κάποιος δεν γνωρίζει απλά θαυμάζει ή δεν θαυμάζει τη θέα οπού βλέπει. Γιατί ο καθένας μέσα στο βλέμμα του και με το βλέμμα του, θωρεί τα όσα έχει μέσα του...

Και όταν δρομολογήθηκε κι εφαρμόστηκε με τον Καλλικράτη η αλλαγή ονομασιών σε Δήμους κι ενοποίηση αυτών, κάποιους μας προβληματίζει η απαξίωση της ιστορικής συνέχειας αρχαιολογικών τοποθεσιών, οι οποίες με "σχέδιο" νόμου, προσπαθούν να λησμονηθούν. 

Αλλά μπορεί να λησμονηθεί η αλήθεια; 

Ο τόπος των Λοκρών, σε μια περιοχή, την πρώτη, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και της Πύρας, όπου κατοικήθηκε. Μια περιοχή με ιδιαίτερη κλήση, όπου είχαν αποσυρθεί τα νερά, ακριβώς απέναντι από την δεσποτική θέση του Παρνασσού. Όρος Καλλίδρομος!..Από τη μια η στεριά κι από την άλλη η θάλασσα...

Σήμερα οι άνθρωποι έχουν τόσα πολλά προβλήματα με τα καθημερινά τους, που είναι κι αυτά μια σειρά από προβληματικές καταστάσεις πολιτικής του παρελθόντος. Ελάχιστους ενδιαφέρει η αρχαιολογική αλήθεια η οποία έχει έναν μεγάλο εχθρό αποκτήσει. Το δόγμα χριστιανισμός, που με λύσσα προσπαθεί να εξαφανίσει ότι σχετίζεται με την αρχαία ιστορική μνήμη. Αλλά επειδή τίποτα αληθινό δε χάνεται, κι επειδή το δόγμα χριστιανισμός βασίζεται στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού,, όσες προσπάθειες κι αν γίνονται για να εξαφανιστεί η αλήθεια, δεν θα ευοδώσουν. Ίσως γιατί κάτι οπού είναι ιερό, δε χάνεται ποτέ. Είναι η ενέργειά του, η οποία προέρχεται από ιερές ενέργειες δοσμένες από το  Πανίερο Πνεύμα του Θεού. Γιατί αν το Πανίερο Πνεύμα Θεού δεν μεσολαβούσε, δεν θα είχαμε πολιτισμό!.. Και δεν μπορεί να μεσολαβεί το Πανίερο Πνεύμα Θεού για να εξαφανίσει αυτό οπού από το ίδιο δημιουργήθηκε σε μια προηγούμενη εποχή!..

Έχουμε δηλαδή εδώ, μια μεγάλη "απάτη" από ομάδες ανθρώπων, οι οποίες με σχέδιο καταστρέφουν χρησιμοποιώντας το όνομα του Χριστού και πατώντας πάνω στη συναισθηματική υπόσταση των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας την "πίστη" τους, ως μια από τις σπουδαίες ιερές Αρετές, για να άρχουν. 

Η πίστις, ως ιερή Αρετή, δεν μπορεί να υπάρξει από μόνη της και δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω σε ιερά, τα οποία ευεργετούσαν χιλιάδες χρόνια την ανθρωπότητα. Κι επειδή λοιπόν όλα στην εποχή μας αλλάζουν, έχει φτάσει το πλήρωμα των χρόνων να φανερωθεί όλη η απάτη κι όλη η αλήθεια να λάμψει. Γιατί η αλήθεια είναι μόνον ΜΙΑ και επειδή υπήρχαν Ιερά τα οποία είχαν στηριχτεί σε Ιερά Μυστήρια, τίποτα αληθινό δε χάνεται, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να χαθούν. Εκείνο το οποίο έχουν δημιουργήσει, είναι μια συνεχής καταστροφική κατάσταση από τόπο σε τόπο, μια μιζέρια κι ένας μεγάλος σκοταδισμός, μαζί με τρομοκρατία διαχωρίζοντας τους ανθρώπους, με βάση την πίστη και τον τρόπο λατρείας του Θεού.

Κι ο Θεός είναι Φως και μέσα στο δικό Του καθάριο θεϊκό Φως, τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί. Μήτε οι ανθρώπινες κοσμικές εξουσίες βασισμένες σε ονόματα που έχουν ονομάσει Θεούς, διαχωρίζοντας εχθρικά για το όνομά τους τον κόσμο, μπορούν να κρυφτούν. Κι αν λοιπόν σήμερα, επάνω στα αρχαία ιερά έχουν χτιστεί άλλα ιερά άλλων, και οι άνθρωποι από άγνοια δεν αποδίδουν σεβασμό στα ιερά πρώτα θεμέλια λατρείας, αλλά με αχαριστία, απαξιώνουν την αρχαία ιερότητα, πως απαιτούν να σεβαστούν άλλοι, ιερά νεότερα, τα οποία κι αυτά έχουν οικοδομηθεί πάνω σε αρχαία άλλα ιερά;

Αν λοιπόν βασιστούμε στη ρήση του Ιησού Χριστού, "ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ οι Νεοέλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι, θα δούμε πως ενώ γίνονται καθημερινές ιερές και θείες λειτουργίες σε ιερούς ναούς, ελάχιστοι από τους όσους τελούν αυτά τα μυστήρια κι από όσους τα παρακολουθούν και τα χρησιμοποιούν, έχουν κατανοήσει την ιερή διδασκαλία του Ιησού Χριστού, τον οποίο λατρεύουν ως Θεό.

Είναι ασέβεια μεγάλη η απαξίωση ενός ιερού τόπου, πάνω στον οποίο έχουν οικοδομηθεί χριστιανικοί ναοί και στους οποίους τελούνται ιερά μυστήρια. Ο Χριστός είπε:"μάχαιρα έδωσες; Μάχαιρα θα λάβεις". Δεν ήρθε για να καταστρέψει αλλά για να συμπληρώσει τις αρχαίες γραφές. Γιατί λοιπόν, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το όνομά Του και καταστρέφουν;

Στην κορυφή του όρους Καλλίδρομον είναι ένας κατεστραμμένος αρχαίος ναός της Θεάς Αθηνάς Κραναίας! Όταν τα ιερά της βεβηλώθηκαν στην Τροία από τον Αίαντα το Λοκρό, έπεσε φοβερός λιμός στην περιοχή των αρχαίων Λοκρών...

Όταν ο ιερός αρχαίος Ναός της Αθηνάς Σοφίας στη θέση Βυζάντιο καταπατήθηκε για να οικοδομηθεί νέος ναός στο όνομα της Αγίας Σοφίας, οι τότε φιλόδοξοι, δεν είχαν σκεφτεί πως θα έρθουν εποχές, όπου αυτό που κατέστρεψαν θα τους στιγματίσει για πάντα...

Σήμερα διαμαρτύρονται για το ότι ο ιερός ναός της Αγιάς Σοφιάς, σύμβολο του ελληνισμού, είναι σε χέρια αλλόθρησκων.

Αλήθεια, τι είναι αλήθεια; 

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ σταλμένος από το Θεό, έδωσε παραγγελιά στη Μαρία, να γεννήσει το μονογενή γιο του, τον Ιησού Χριστό.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, με παραγγελιά Θεού, έδωσε στο Μωάμεθ το ιερό κοράνι...

Έκανε λάθος ο Θεός; Ποιος άνθρωπος μπορεί να κρίνει του Θεού τις ιερές πράξεις;

Μόνον η Πανίερη Σοφία του Θεού θα φανερωθεί! 

Και οι άνθρωποι που είναι ταμπουρωμένοι μέσα σε ομάδες, μάχονται να αποδείξουν ποιας ομάδας ο Θεός είναι αληθινός.

Κι ο Θεός ξεκαρδίζεται στα γέλια...

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Νότα Κυμοθόη "ΑΞΙΕΣ" Ποίηση

ΟΙ ΛΟΚΡΟΙ:Νότα Κυμοθόη© Νότα Κυμοθόη

Οι Λοκροί, αρχαίος λαός που κατοικούσαν:
1.στην Οπουντία Λοκρίδα, (Οπούντιοι) απέναντι από Εύβοια,
2.στους πρόποδες του Καλλιδρόμου παρυφές Κνημίδος (Επικνημίδιοι),
3. στον Κορινθιακό κόλπο(Οζόλαι ή Εσπέριοι) και
4. στο βουνό Ζεφύριον της Κάτω Σικελίας (Επιζεφύριοι).
Εγώ, λοιπόν, ως Λοκρίς οπού μεγάλωσα και περπάτησα
κι ανατράφηκα με νάματα ιστορίας και πολτισμού,
τραγουδώ μέσα από την ποίησή μου...

Νότα Κυμοθόη"Α Ξ Ι Ε Σ"*© Νότα Κυμοθόη

Ποίηση

"Μια χειμωνιάτικη νύχτα

είναι αξέχαστη κι αληθινή

όταν είναι διαφορετική

απ΄όλες τις άλλες!

Η αγάπη για να παραμείνει

θέλει γερά θεμέλια κι αλήθεια

Όταν αυτά εξαντληθούν

χάνεται σαν το φύλλο

που το σεργιανάει ο αγέρας

και το δέρνει η βροχή

γκρεμίζοντάς το συνεχώς

στους οχετούς της σήψης".

*copyright:Nota Kimothoi or Νότα Κυμοθόη

Το ποίημα περιλαμβάνεται στη Ποιητική μου Συλλογή

 το 1992 στο βιβλίο μου με τίτλο  "Δίψα και Σιωπή" Νότα Κυμοθόη, εκδ. Διογένης

ΛΟΚΡΟΙ: Γράφει η Νότα Κυμοθόη© Νότα Κυμοθόη

Λοκρίδα (Λοκρίς) είναι περιοχή της Στερεάς Ελλάδας, η οποία στην αρχαιότητα χωριζόταν σε δύο περιοχές, σύμφωνα με τον Στράβωνα. Στην Ανατολική ήταν η Οπουντία Λοκρίδα, στη σημερινή περιοχή της επαρχίας Λοκρίδας του νομού Φθιώτιδας, απέναντι από την Εύβοια και στη Δυτική Λοκρίδα ή Οζολία ή Εσπερία Λοκρίδα, που εκτεινόταν στους σημερινούς νομούς Φωκίδας και Αιτωλοακαρνανίας κατά μήκος του Κορινθιακού κόλπου. Γεωγραφικά οι δύο  επικράτειες των Λοκρών χωρίζονταν από την ογκώδη οροσειρά του Παρνασσού.

Κάτοικοι της Λοκρίδας ήταν οι Λοκροί, αρχαίο ελληνικό φύλο του οποίου η ονομασία προήλθε από την οικογένεια και φυλή του βασιλιά Λο και από την οικογένεια και φυλή του βασιλιά Κρο ενώνοντας τις δυο οικογένειες με το γάμο των παιδιών τους κι από αυτούς τους μετακατακλισμαίους κατοίκους προήλθε ο Λοκρός,  που θεωρείται ο γενάρχης της Λοκρικής φυλής. Κάποιοι ισχυρίζονται πως  ήταν γιος του Φύσκου (Ηροδ. 2, 947), ή του Αμφικτίονος (Σχολ. Πινδ. 09, 96 C), αλλά γνωρίζουμε από τα αρχαία συγγράμματα πως ο Αμφικτίων δεν απόκτησε απογόνους, παρά ίδρυσε την Α΄ Αμφικτιονία, στην Ανθήλη και στο ιερό της Δήμητρας Θεάς παρά τις Θερμοπύλες, ενώνοντας τους απογόνους των αδερφών του Ίωνα, Αιόλου και Δώρου. Μερικά από τα ονόματα των πόλεων των Λοκρών, προέρχονται από μυθολογικά πρόσωπα που είχαν σχέση με τον Λοκρό ναυτικό που από το λιμάνι Κύνος (Οπούς, Κύνος, Φύσκος, Ζέφυρος) έφτασε σε άλλες περιοχές με ούριο άνεμο. 

Σύμφωνα με τις ανασκαφικές μαρτυρίες, ο εποικισμός της Λοκρίδας, άρχισε την Πρωτοελλαδική Εποχή, κορυφώθηκε στους κλασικούς χρόνους, ενώ υποχώρησε σταδιακά τη ρωμαϊκή περίοδο.

Οι δυτικοί Λοκροί (Οζόλαι και Επιζεφύριοι) ανήκαν στην ίδια εθνική και πολιτισμική ομάδα με τους ανατολικούς Λοκρούς (Οπούντιους κι Επικνημίδιους). 

Επιφανής ήρωας των Λοκρών τους υπήρξε Αίας ο Λοκρός από την αρχαία πόλη Νάρυκα (επικοινωνούσε με την αρχαία Ελάτεια με το αρχαίο Ελατικό πεδίο, έναν αρχαίο χωματόδρομο, που υπάρχει ακόμα) των Λοκρών στην οποία υπάρχει σήμερα το χωριό Ρεγκίνι, στην πλαγιά του Καλλιδρόμου, που έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο ως επικεφαλής των Λοκρών. 

Οι Λοκροί μιλούσαν την λοκρική διάλεκτο, μια δωρική-βορειοδυτική διάλεκτο, σε αντίθεση με τα γύρω φύλα της κεντρικής Ελλάδας, όπως οι Βοιωτοί και οι Θεσσαλοί οι οποίοι μιλούσαν την αιολική διάλεκτο. 

Επειδή κάποιοι μάχονται να εξαφανίσουν την αρχαία Λοκρίδα, για λόγους "γνωστών-αγνώστων" και αρχαιοκαπηλίας, ας δούμε τι λένε τα ιστορικά αρχεία, για όσους θέλουν τους αρχαίου Λοκρούς να ονομάζονται "Φωκείς" και να ανήκουν στη Φωκίδα...

Φωκείς=αυτοί που κρατούσαν τους φώκους, δηλαδή τις ελάτινες σκλήθρες για να φωτίζουν τα μονοπάτια των όσων πήγαιναν να παρευρεθούν στις τελετές των Ιερών που περιλαμβάνονταν στο Ιερό του Απόλλωνος Θεού στην πλαγιά του Παρνασσού και στη θέση Δελφοί (Ομφαλός της Γης, Μαντείο Δελφών, αρχαίο θέατρο, Θόλος Αθηνάς Προναίας, Κασταλία Πηγή). Γνώριζαν τι είχαν οι Λοκροί στους Δελφούς και γνώριζαν για τους θησαυρούς όλων των θησαυροφυλακίων όλων των ιερών...

Προέλευση των Λοκρών

Μετά από τον κατακλυσμό 12.000 π. Χ. όπως μαρτυρούν τα ευρήματα από το σπήλαιο Σεϊντί και τα σπήλαια τω Γλα που κατέστρεψαν, στην περιοχή κατοικούσαν οι αρχαίοι Λοκροί γύρω από την λίμνη Κωπαΐδα, το Μαλιακό κόλπο και γύρω από τον ποταμό Κηφισό στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασού και στις πλαγιές του Καλλιδρόμου. Πριν από την 2η χιλιετία π.Χ. (όψιμη χάλκινη εποχή), η περιοχή της Δυτικής Λοκρίδας κατοικείτο από τους Ύαντες, οι οποίοι ήταν ένα από τα προελληνικά φύλα της οικογένειας των Πελασγών (βλ. Iστορία Ελληνικού Έθνους, Ακαδημίας Αθηνών, τόμος Α΄ σελ. 358). Γύρω στο 1900 π.Χ. έγινε μεγάλη μετακίνηση από τα βόρεια και βορειοδυτικά, δηλαδή από την σημερινή Ήπειρο και Θεσσαλία προς την Στερεά Ελλάδα. Ένα από τα φύλα αυτά, κινήθηκε νότια και ακολουθώντας την οροσειρά της Πίνδου, ένα μέρος πέρασε τις Θερμοπύλες και εγκαταστάθηκε στα ανατολικά παράλια της Στερεάς, απέναντι από την Εύβοια, και ένα άλλο εγκαταστάθηκε στα νότια παράλια του Κορινθιακού. Εκεί, αναμείχθηκε με τους παλαιούς κατοίκους. Έτσι, στα ανατολικά προέκυψαν οι Λέλεγες, ενώ στα παράλια του Κορινθιακού οι Ύαντες. To όνομα Λοκροί οι κάτοικοι το πήραν αργότερα, από τον βασιλιά Λοκρό (Στράβων Γεωγραφία 4 κεφ. VII,2), αφού είχαν ήδη εγκατασταθεί στις παραπάνω περιοχές και αφού αφομοιώθηκαν με τους παλαιούς κατοίκους.

Ιστορική Διαδρομή των Λοκρών

Ιστορική αναφορά για τους Λοκρούς γίνεται από τον Όμηρο ο οποίος αναφέρει για τον Αίαντα το Λοκρό (από την αρχαία πόλη Νάρυκα) ότι έλαβαν μέρος οι Λοκροί της Αντολικής πλευράς στον Τρωϊκό πόλεμο (περίπου το 1170 π.Χ.) με 40 μαύρα πλοία [1] και με αρχηγό τον Αίαντα, το μικρότερο γιο του Οιλέα. Ο ίδιος αναφέρει ότι στον πόλεμο πήραν μέρος οι Λοκροί που ζούσαν απέναντι από την Εύβοια, δηλαδή οι Οπούντιοι κι Επικνημίδιοι .

Περίπου το 1104 π.Χ., οι Ηρακλειδείς (Δωριείς από την Οίτη κι από την αρχαία πόλη Ηράκλεια), κατά την κάθοδο τους προς τα νότια, κατασκεύασαν τα πλοία στην Ναύπακτο και από εκεί πέρασαν στην Πελοπόννησο. 

Οι Λοκροί υπήρξαν ένα από τα 12 ιδρυτικά μέλη της Δελφικής Αμφικτιονίας ή Αμφικτιονίας των Δελφών ή Πυλαίας μετά την Αμφικτιονία στην Ανθήλη, έχοντας το δικαίωμα δύο ψήφων. Μία είχαν οι Λοκροί της Αντολής (Οπούντιοι και Επικνημίδιοι) και μία οι Εσπέριοι Λοκροί. Η εκπροσώπηση διήρκεσε όσο περίπου και ο θεσμός, δηλαδή περίπου μία χιλιετία. Τη συμμετοχή τους βεβαιώνει και ο Παυσανίας (Παυσ. Φωκ. & 8, 2-5). 

Τι συνέβει στην περιοχή και άρχισαν οι Ιεροί πόλεμοι; Ποιοι ευθύνονται που κατέστρεψαν τα αρχαία ιερά και ποιοι έκλεψαν τους θησαυρούς από το Ιερό του  Απόλλωνος στους Δελφούς; 

Μετά την ολοσχερή καταστροφή επικρατεί η Φωκική Συμπολιτεία, δηλαδή οι "λήσταρχοι και πολεμοχαρείς φωκείς καταλαμβάνουν την εξουσία καταδυναστεύοντας την περιοχή και τα ιερά ως την εποχή οπού έρχονται οι Πέρσες. 

Οι Οπούντιοι μαζί με τους ελάχιστους Λοκρούς Οζόλες (που ήταν υπό την ονομασία των Φωκείς λόγω κυριαρχίας τους στην περιοχή τους) μαζί με Θεσπιείς ενώθηκαν και πολέμησαν με το Λεωνίδα το Σπαρτιάτη (από την αρχαία φυλή του Λοκρού υιού Δώρου υιού του Δευκαλίωνα στις Θερμοπύλες). Ποιος πρόδωσε το στρατό των Λοκρών; Ποιος ήταν ο Εφιάλτης;  Μετά την μάχη αυτή, ο Ξέρξης κατέλαβε την  περιοχή στην οποία τον οδήγησε ο Εφιάλτης, καταστρέφοντας πολλές πόλεις στις οποίες είχαν λημέρια οι Φωκείς της περιοχής, ενώ επιχείρησε να καταλάβει και τους Δελφούς, αλλά δεν κατόρθωσε να πειράξει τα Ιερά. 

Η ιστορία των πολέμων είναι φρικτή και οι λόγοι δυστυχώς γνωστοί, καθώς και όλη η ευθύνη που βαρύνει τους λήσταρχους Φωκείς. Μετά τους περσικούς πολέμους έχουμε τους Πελοποννησιακούς.

Το 418 π.Χ. και σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, οι Φωκείς νίκησαν τους Οζόλες Λοκρούς σε μάχη και σκότωσαν περίπου χίλιους Λοκρούς (Διοδ. Σικ. ΙΒ΄ 80, 4). 
Το 399 π.Χ. ήρθε το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου και οι Σπαρτιάτες έδιωξαν τους Μεσσήνιους από την Ναύπακτο και την επέστρεψαν στους πρώην κατοίκους της, τους  Λοκρούς (Παυσ. Μεσσην. ΧΧVI-2). 

Κατά τον Τρίτο ιερό Πόλεμο, οι Λοκροί πολέμησαν μαζί με τους Θηβαίους κατά των Φωκέων, όταν αυτοί κατέλαβαν τους Δελφούς. Οι Φωκείς λεηλάτησαν πόλεις και στις δύο πλευρές της Λοκρίδας και στην Ανατολική πλευρά (όπου κατοικούσαν οι Οπούντιοι κι Επικνημίδιοι Λοκροί) και στην Δυτική πλευρά που κατοικούσαν οι Οζόλαι Λοκροί.

Το 395 π.Χ. στη μάχη της Αλιάρτου, σκοτώθηκε από τους Θηβαίους ο Σπαρτιάτης στρατηγός Λύσσανδρος, νικητής στους Αιγός ποταμούς. Ο Παυσανίας που είχε σταλεί από τη Σπάρτη για βοήθεια έφθασε αργοπορημένος και δεν έδωσε μάχη για να διεκδικήσει το σώμα του Λύσσανδρου, αλλά συνθηκολόγησε κι έφυγε. Οι Σπαρτιάτες για την πράξη του αυτή τον καταδίκασαν σε θάνατο, αλλά πρόφθασε να φύγει και πέθανε αργότερα κλεισμένος στο ναό της Θεάς Αθηνάς Τεγέας στην Τεγέα. Μετά την μάχη αυτή, οι Οζόλαι ή Οζόλες Λοκροί, αποσπάσθηκαν από τους Σπαρτιάτες.

Το 394 π.Χ. (τον Ιούνιο) γίνεται μάχη στην αρχαία Νεμέα μεταξύ των Σπαρτιατών με αρχηγό τον Αριστόδημο και της συμμαχίας Θηβαίων, Βοιωτών, Αθηναίων, Κορινθίων και Λοκρών (Ξεν. Δ΄, ΙΙ, 17).

Το 394 π.Χ. (τον Αυγουστο) γίνεται μάχη στην αρχαία Κορώνειας. Οι Σπαρτιάτες με αρχηγό τον Αγησίλαο νίκησαν τη συμμαχία των Θηβαίων, Βοιωτών, Αθηναίων, Κορινθίων και Λοκρών (Ξεν. Δ΄, ΙΙ, 17). Μετά την νίκη του, ο Αγισήλαος αφιέρωσε στους Δελφούς το ένα δέκατο των λαφύρων που είχε συγκεντρώσει στην Ασία, ενώ ο πολέμαρχος Γύλης, εισέβαλε και λεηλάτησε την Λοκρίδα (Ξεν.Δ΄,ΙΙΙ,15,22). Οι Σπαρτιάτες κατά την εισβολή τους στην Βοιωτία, καταδίωξαν τους Λοκρούς, οι οποίοι απέφυγαν να αντιπαραταχθούν και τους αντιμετώπισαν με ξαφνικές βραδινές επιδρομές προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες και τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την κεντρική Ελλάδα ενώ πολλοί από αυτούς σκόρπισαν ολόγυρα, όπως ο Έλατος που κατέφυγε στην περιοχή της αρχαίας Ελάτειας και για να σωθούν υποτάχθηκαν στους Λοκρούς.

Το 371 π.Χ. στη νίκη των Θηβαίων με τον Επαμεινώνδα στα Λεύκτρα, οι Λοκροί εντάχθηκαν στη Βοιωτική συμμαχία (Διοδ.Σικ.15, 57). 

Το 369 π.Χ. οι Λοκροί, συμμετείχαν στην πρώτη εισβολή των Θηβαίων στην Πελοπόννησο, με αρχηγό τον Επαμεινώνδα, όπου μαζί με τους Αρκάδες, κατέστρεψαν τη Λακωνία και έφθασαν μέχρι το Γύθειο (Ξεν. ΣΤ΄,5,23). 

Το 366 π.Χ. γίνεται η τρίτη εισβολή των Θηβαίων με τον Επαμεινώνδα στην Πελοπόννησο, ο οποίος απελευθέρωσε, μεταξύ άλλων πόλεων, την Καλυδώνα και την αρχαία Ναύπακτο από τους Αχαιούς (Διόδ. Σικ. 15,75). 

Το 362 π.Χ. οι Λοκροί παίρνουν μέρος στη μάχη της Μαντινείας, συντασσόμενοι με τον στρατό του Επαμεινώνδα (Διοδ. Σικ. 15, 85 ). 

Το 356 π.Χ. η Δελφική Αμφικτιονία επιβάλλει πρόστιμο στους Φωκείς, γιατί καλλιέργησαν εκτάσεις που άνηκαν στο ιερό των Δελφών. Εκείνοι αντέδρασαν, με αρχηγούς τον Φιλόμηλο και τον Ονόμαρχο κι άρχισαν τις πολεμικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα το ξέσπασμα του Γ΄ Ιερου Πολέμου στον οποίο ενεπλάκησαν οι Αθηναίοι, οι Λακεδαιμόνιοι και οι Μακεδόνες ( υπό την ηγεσία του Φιλίππου Β΄της Μακεδονίας.

Το 355 π. Χ. και κατά την διεξαγωγή του Γ΄ ιερού Πολέμου ( 356-346 ), οι Δυτικοί Λοκροί πολέμησαν τους Φωκείς με αρχηγό τον Φιλόμηλο, αλλά νικήθηκαν (Διοδ. Σικ. ΣΤ΄24, 4). 

Το 354 π.Χ. οι Λοκροί ηττήθηκαν πάλι από τον Φιλόμηλο, κοντά στους Δελφούς. Ύστερα απ’ αυτό, έστειλαν πρέσβεις και ζήτησαν τη βοήθεια των Θηβαίων. Ο Ονόμαρχος υπέταξε τότε την Άμφισσα (Διοδ. Σικ. ΣΤ΄28,3). Οι Αμφισείς συμμάχισαν στις καταπατήσεις της πεδιάδας της Κωπαϊδας με τους Θηβαίους υποστηρίζοντας τους Θηβαίους στο Αμφικτυονικό Συνέδριο και παρασυρόμενοι από αυτούς προσπαθούν να κατηγορήσουν τους Αθηναίους για ιεροσυλία. Ο Πυλαγόρας της Αθήνας (εκπρόσωπος της πόλης) ρήτορας Αισχίνης, κατάφερε να αντιστρέψει τις κατηγορίες και να τους καταγγείλει για καταπάτηση της γης του Απόλλωνα και της απαγορευμένης Κίρρας. 

Το 338 και 339 π. Χ. , ο Φίλιππος Β΄ο Μακεδών, να τιμωρήσει τους Αμφισσείς εκ μέρους της Αμφικτιονίας κι έχουμε τον Δ΄ Ιερό Πόλεμο κατά την διεξαγωγή του οποίου η Άμφισσα καταστρέφεται μαζί και άλλες πόλεις στην περιοχή στις οποίες οι Φωκείς αντισθάθηκαν με αποτέλεσμα οι πόλεις τις οποίες είχαν καταλάβει να καταστραφούν ολοσχερώς. Εξ΄αιτίας τους καταστράφηκαν η αρχαία Ελάτεια και η αρχαία Χαιρώνεια.

Ο Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών (λέγεται πως όταν ήταν μικρός ήταν αιχμάλωτος από τους Φωκείς), πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αποφάσισε να επέμβει δυναμικά για να ενώσει τους Έλληνες και τα Ιερά τους απομονώνοντας τους λήσταρχους Φωκείς.

Το 350 π.Χ. ο Φίλιππος Β' βασιλιάς της Μακεδονίας παραχωρεί τη Ναύπακτο στους Αιτωλούς, η οποία από το 338 π.Χ. γίνεται κατ’ ουσία κέντρο της Αιτωλικής Συμπολιτείας. 

Οι Μακεδόνες επικρατούν στην περιοχή των Λοκρών!!!

Τι σχέση έχει η αρχαία Αμφίπολις στη Μακεδονία με την αρχαία Χαιρώνεια;

Το 333 π.Χ., οι Λοκροί ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του εναντίον των Περσών και συντάχθηκαν με τα στρατεύματά του στη μάχη στα Άρβηλα (Διοδ. Σικ. 16, 57-3).

Τα μακεδονικά νομίσματα κυκλοφορούν παντού. Στην περιοχή υπάρχουν Μακεδονικοί τάφοι με πλούσια κτερίσματα καθώς και ο περίφημος Λέων της Χαιρώνειας...

Το 322 π.Χ. Οι Λοκροί πήραν μέρος στον Λαμιακό πόλεμο μεταξύ της συμμαχίας των Αθηναίων και του Αντιπάτρου της Μακεδονίας, στο πλευρό της Συμμαχίας (Διοδ. Σικ. ΙΗ΄, 9,5). 

Τον 4ο με αρχές 3ου π. Χ. αιώνα οι Δυτικοί Λοκροί προσχωρούν στην Αιτωλική Συμμαχία, ενώ οι Ανατολικοί Λοκροί στην δικαιοδοσία του Κασσάνδρου (358 π.Χ. ή 350 π.Χ. – 297 π.Χ.)
(Διοδ. Σικ. 19, 35, 2 και 78, 5). 

(...συνεχίζεται...)

© Νότα Κυμοθόη

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .