Νότα Κυμοθόη "Γενέθλιος ημέρα του Αλέκου Παναγούλη"

Νότα Κυμοθόη "Γενέθλιος ημέρα του Αλέκου Παναγούλη"

Καθώς στέκεται κάποιος ταξιδιώτης στην Αττική στη στάση του metro Αλέκος Παναγούλης ή Άγ. Δημήτριος, αν δεν γνωρίζει, μπορεί να ψάξει, να μάθει, ποιος ήταν αυτός ο ωραίος άντρας, του οποίου η φωτογραφία κοσμεί αυτήν τη στάση μέσα στις αποβάθρες του metro.

Αλέκος Παναγούλης γεννηθείς σαν σήμερα, στις 2 Ιουλίου 1939 στη Γλυφάδα του νομού Αττικής. Βαφτισμένος χριστιανός ορθόδοξος με το όνομα Αλέξανδρος!..

Ακριβώς εδώ, όπου είναι το metro, δολοφονήθηκε το 1976 ο Αλέκος Παναγούλης, κι είπαν πως ήταν...ατύχημα!..

Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του στρατού ξηράς, σε μια εποχή, όπου η Χούντα των στρατιωτικών, είχε με πραξικόπημα αναλάβει την εξουσία. Μια εποχή θλιβερά σκοτεινή και βίαιη, όπου η Ιερά Σύνοδος της ορθοδόξου εκκλησίας της Ελλάδας και οι Στρατιωτικοί, κυβέρνησαν αυταρχικά τον ελληνικό λαό, στέλνοντας στα ξερονήσια, όλα τα καθαρά μυαλά των επιστημόνων, λογοτεχνών και καλλιτεχνών. Ο φοιτητόκοσμος σφυροκοπήθηκε βάναυσα...

Υπήρξε αδερφός του πολιτικού Ευσταθίου Παναγούλη και του έως των ημερών μας αγωνιστή Γεωργίου Παναγούλη...

Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Μηχανολόγος- Ηλεκτρολόγος!..

Πνεύμα Δημοκρατικά ελεύθερο κι ανένταχτο στην εποχή της Χούντας, όπου ενώ υπηρετούσε στη Βέροια τη στρατιωτική του θητεία, λιποτάκτησε και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση κι έφυγε στην Κύπρο, σε μια εποχή όπου η Ελλάδα στέναζε κάτω από τη χουντική μπότα των ταγματαρχών κι εκκλησιαστικών συνεργών τους. Χωροφύλακας+παπάς+δάσκαλος, δυστυχώς όριζαν τον τόπο και ήταν επίσημοι καταδότες των όσων είχαν διαφορετικές απόψεις. Οι διδάσκοντες από τις εκθέσεις αντιλαμβάνονταν τις απόψεις των μαθητών τους, οι παπάδες από την υποχρεωτική εξομολόγηση ψάρευαν τα αθώα μαθητούδια και οι χωροφύλακες συνελάμβαναν, αρκεί να βρισκόταν κάποιος "καταδότης" που πληρωνόταν κατάλληλα...Συνήθως ήταν αγροφυλάκοι, κοινοτάρχες, άνθρωποι της πιάτσας και εφημεριδοπώλες...

Στην Κύπρο ήρθε σε επαφή με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη της ΕΟΚΑ και λέγεται πως έλαβε μέρος στη δολοφονία του Δικτάτορα της Χούντας Γ. Παπαδόπουλου, στη Βάρκιζα το 1968.

Μια εποχή σκοτεινή και ενώ έγινε η έκρηξη, ο μόνος γνωστός στην τότε χουντική κατάσταση ήταν ο Αλέκος Παναγούλης.  Ήταν στην θάλασσα της Βάρκιζας, τον συνέλαβαν, δίχως καμιά απόδειξη πως αυτός έφταιγε για την έκρηξη. Μάλιστα ήταν με το μαγιό του...Κανονικά όπως ήταν και οι άλλοι άνθρωποι...Αυτόν όμως γνώριζαν οι αστυνομικές αρχές κι αυτόν συνέλαβαν...

Βασανίστηκε στο κολαστήριο της ΕΑΤ ΕΣΑ από τον Θεόδωρο Θεοφιλογιαννάκο και τον ερχόμενο από την Κύπρο,  αντισυνταγματάρχη Δημήτριο Ιωαννίδη.

Από φυλακή σε φυλακή και το μόνο που είχε αυτός ο άνθρωπος συντροφιά, ήταν το αίμα του κορμιού του οπού κόχλαζε με αγανάκτηση για τον τύραννο της 7ετίας...

Γράφει Ποίηση και ξαλαφρώνει η ψυχή του... Εδώ κάποια χαρακτηριστικά Ποιήματά του:

"Διεύθυνσή μου"

Ένα σπιρτόξυλο για πέννα

αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι

το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί

Μα τι να γράψω;

Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω

Παράξενο και πήζει το μελάνι

Μέσ’ από φυλακή σας γράφω

στην Ελλάδα

( Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971 – Μετά ξυλοδαρμό)

Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974.

Υπόσχεση

Τα δάκρυα που στα μάτια μας

θα δείτε ν' αναβρύζουν

ποτέ μην τα πιστέψετε

απελπισιάς σημάδια.

Υπόσχεση είναι μοναχά

γι' Αγώνα υπόσχεση

(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, Φεβρουάριος 1972)

Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974

Χούντας ορισμός

Χτηνώδικες ορμές της βίας

Χτισμένες με ατσάλι και φωτιά

Χωμάτινες ιδέες τυραννίας

Χωμένες σε απάνθρωπα μυαλά

Ψεύτικες φωνές φριχτές

Ψηλότερες μορφές της αδικίας

Ψυχές θολές γεννήματα ανομίας

Ψοφίμια άθαφτα του χτες

Σύντροφός του η γνωστή Ιταλίδα Δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας  Οριάνα Φαλάτσι...