Αθανάσιος Διάκος, το όνομα και η ψυχή του
είναι ιερά των Ελλήνων!
Κάποια φιλόδοξη τύπισσα, πολιτικογραφημένη Ελληνίδα(;) μπορεί να είναι και...άλλης εθνικότητας (μισή-μισή) δεν ξέρω, είχε το θράσος να ασελγήσει με την πένα της στο όνομα του Αθανασίου Διάκου, δημιουργώντας ένα βλακώδες σύγγραμμα που με τις πλάτες κολλητών έφτασε μέχρι την Επίδαυρο...
Αναφέρομαι ως Ελληνίδα, στο ΥΠΟ κι όσους επιχορήγησαν αυτή τη φιέστα, Υπουργός Πολιτισμού αυτήν την εποχή, μέσα από τον ανιστόρητο "ανθέλληνα" διευθυντή του φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Λούκο Γεώργιο. Έτσι λένε οι διαδόσεις. Είναι όμως έτσι;
Πράγματι ισοπεδώνει με σχέδιο την ελληνική ψυχή... και την ελληνική ιστορία ο Λούκος Γεώργιος ή μήπως προσπαθεί να φανερώσει και μια άλλη θέση άλλων;
Για όσους δεν γνωρίζουν , οι μη Έλληνες δεν ξέρουν, πως ο Αθανάσιος Διάκος αποτελεί για όλη τη Στερεά Ελλάδα και όλους τους Έλληνες όπου γης μια μορφή σεβασμού.
Τον θεωρούμε στη Στερεά Ελλάδα όλοι Άγιο άσχετα αν δεν έχει καθιερωθεί από τους επίγειους άγιους της εκκλησίας ως Άγιος, στις σποφάσεις τους περί αγιοποίησης...
Σουβλίστηκε, λένε, ζωντανός, από τους Τούρκους στην Λαμία, σε μια εποχή οπού ο τόπος βασανίστηκε και ρημάχτηκε από την τούρκικη βια, σε μια ιστορική εποχή. Αυτά μάθαμε στα ελληνικά σχολεία που φοιτήσαμε, από τους Έλληνες Δασκάλους που μας δίδαξαν αλλά κι αυτά υπάρχουν μέσα στα ελληνικά βιβλία της ιστορίας μας. Οι ανδριάντες όπου έχουν στηθεί σε όλη τη Στερεά Ελλάδα για τον Αθανάσιο Διάκο, δεν έχουν τοποθετηθεί απλά για διακόσμηση, αλλά για να έχει ιστορική μνήμη ο ελληνικός λαός και να διδαχτούν όλοι οι λαοί και οι άνθρωποι πως η βία του πολέμου έχει ολέθρια αποτελέσματα για την ανθρώπινη μοίρα.
Αλλά, αυτό σηματοδοτεί ή μήπως θέλει να ισχυροποιήσει μια θρησκευτική εξουσία μέσα από τη θέση των μαρτύρων;
Αλλά, αυτό σηματοδοτεί ή μήπως θέλει να ισχυροποιήσει μια θρησκευτική εξουσία μέσα από τη θέση των μαρτύρων;
Αν λοιπόν σήμερα, όπου συμβαίνει αυτό, πάψουν όλες τις στρατιωτικές υπηρεσίες που μαθαίνουν την τέχνη του πολέμου, αλλά κι όλοι, όσοι με θρησκευτικά θέματα διαχωρίζουν τον κόσμο, τότε ίσως έχει δικαίωμα το Υπουργείο Πολιτισμού να βεβηλώνει την ιερή μνήμη του Αθανασίου Διάκου κι όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι που ασελγούν μέσα από τις δημόσιες θέσεις τους κάθε φορά, ανάλογα με τον τρόπο που σκέφτονται χρησιμοποιώντας παντός είδους εξουσία ή θέση εξουσίας θρησκευτικής ή πολιτικής, προσβάλοντας την ελευθερία της σκέψης των διανοούμενων. Λέγω λοιπόν, αν πάψει η τέχνη που διδάσκει να σκοτώνει ο ένας τον άλλον ή ο θρησκευτικός τρόπος διδαχής και διαχωρισμού για τους διαφορετικούς Θεούς, τότε ας πάψει η αλήθεια που φανερώνει τη βία αυτή...
Σήμερα το 2012 μια άλλη μορφή Βίας μέσα από την "τέχνη" έρχεται να λασπολογίσει και να εξευτελίσει μια μορφή που αποτελεί σύμβολο ηρωισμού στη Φθιώτιδα ή μήπως να ρίξει άπλετο φως για έρευνα και σκέψη στο όλο θέμα που μας ενδιαφέρει ή μας αφήνει αδιάφορους;
Είναι βιασμός και ασελγή πράξη κατά της ιερής μνήμης του Αθανασίου Διάκου και του ονόματός του κι αποτελεί βία κατά των Ελλήνων μια άλλη θέση μέσω της Τέχνης; Τι προσπαθεί να πει δηλαδή με την γραφή της αυτή η τύπισσα, που χρησιμοποιεί το όνομα ενός ήρωα, για προσωπικά της κέρδη και όχι μόνο; Τι κίνητρα έχει κι από που;
Και πως κατάφερε να πάρει την επιχορήγηση αυτού του έργου από το ΥΠΟ με λεφτά από τον ελληνικό δημόσιο πρϋπολογισμό για τον οποίο χρεώνουν τον κάθε Έλληνα μέσα από την τόσο υψηλή φορολογία που έχει υποβληθεί;
Δηλαδή το ΥΠΟ δεν έχει λόγο για ν΄ απολογηθεί γι΄αυτό;ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ ΔΗΜΟΣΙΩΣ
τον Υπουργό Πολιτισμού αυτής της χώρας και τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που κόπτεται πως είναι εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα... η οποία αν ζούσε θα τον χαστούκιζε δημοσίως, για την απαξίωση που έχει στα ιερά και όσια αυτού του τόπου για τα οποία ευθύνεται και ο ίδιος!
ΦΕΥ!
Ο άνθρωπος από τους θώκους εξουσίας φτύνει τις ρίζες του και δεν έχει καμιά αξία κι ας ψεύδεται πως τις υπηρετεί...
Δεν αποτελεί εθνικισμό, ο σεβασμός, σε όσους έδωσαν το αίμα και τα κορμιά τους πέφτοντας ηρωικά σε μια εποχή κατάκτησης εχθρών της χώρας μας, για να χοροπηδάνε κάποιοι/ες σήμερα σε τόπους και χώρους Πολιτισμού, δίχως να τους υπολογίζουν.
ΤΡΙΖΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΟΚΑΛΑ όλων των Ελλήνων προγόνων και ΚΟΧΛΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ...γυρεύοντας δικαίωση, στον τόπο οπού πατούν σήμερα οι ανθέλληνες ή όσοι με τρόπο δικό τους δεν υπολογίζουν των άλλων τα έργα και τις ωφέλιμες πράξεις. Κι αυτό δεν είναι μόνον για τον Αθανάσιο Διάκο, είναι για όλους όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία...
Κάποια ονόματα είναι ιερά και δεν μπορεί η κάθε "τύπισσα" ή ο κάθε "τύπος" μέσα από μια εγωπαθή φιλοδοξία να τα χρησιμοποιούν καταστρέφοντας, λένε κάποιοι.
Ας δουν τα λάθη τους κι ας επανορθώσουν... όσο είναι ακόμα νωρίς γιατί, όλα επιστρέφουν...και θα τρίβουν τα μάτια τους, καθώς όλα αλλάζουν για το ωφέλιμο καλό όλων...
Αλλά σε μια ιστορική αλήθεια μιας άλλης εποχής, τι είναι αλήθεια, ξέρουμε σήμερα;
Γιατί, τότε ήταν διχασμένοι ακόμα κι όσοι είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στον τουρκικό ζυγό...
Η περίπτωση του Ρήγα Φεραίου, ας πούμε, που προδόθηκε από τους επισκόπους εκείνης της εποχής...Κι ερωτώ, αν ο Ρήγας Φεραίος ήταν γιος ιερέως ή έστω είχε σχέση με την εκκλησία, θα είχε τη θέση αυτή; Αποκεφαλίστηκε ο Ρήγας Φεραίος προδομένος από Έλληνες επισκόπους...Φευ!..
Αισθάνομαι προσβεβλημένη για τον τρόπο οπού προβάλλεται ο πολιτισμός από άσχετα άτομα
που είναι στο ίδιο επίπεδο με όσους έκλεψαν υλικά και ρήμαξαν την Ελλάδα. Αισθάνομαι πως είναι προδότες μέσα από την ψυχή τους κι αυτό είναι κατάντια. Διότι οι ληστές των οικονομικών αγαθών, διδάσκονται από τους διανοητές τους Πνεύματος. Τι διδάσκει αυτή η τέχνη του χλευασμού ενός Έλληνα ήρωα του 1821; Τι διδάσκει, ένας "μισάνθρωπος" που χλευάζει και φτύνει κατάμουτρα, έναν ήρωα, που έδωσε το αίμα του, τα νιάτα του και την ψυχή του, για να χοροπηδά αυτός ως νεοέλλην καραγκιόζης στο δικό του μπερντέ για να κερδίζει εντυπώσεις;
Αισθάνομαι προσβεβλημένη για τον τρόπο όπου χρησιμοποιείται μονόπλευρα ο Πολιτισμός και δεν λένε την αλήθεια, γιατί όλη η Ιστορία δεν αποτελεί μόνον Ιστορία πολεμικών γεγονότων. Είναι ιστορία Πολιτισμού και δεν δίνεται τόπος στο Πνευματικό μέρος, το οποίο δυστυχώς έχει καπηλευτεί από την κάθε θρησκεία ακόμα και στον ελληνικό χώρο. Ας ξεκαθαρίσει σιγά σιγά όλο το πολιτισμικό τοπίο κι ευχαριστούμε τον Αθανάσιο Διάκο για τον ηρωϊσμό του...
Αλλά, ήταν πράγματι αληθινή αυτή η σκηνή του βασανιστηρίου του ή μήπως υπάρχει υπερβολή, που τονώνει το μίσος ενός λαού ενάντια σε άλλον λαό;
Διότι σε περιόδους πολεμικών δρώμενων υπάρχει βαρβαρότης και βία ανεξέλεκτη.
Αλλά πως δικαιολογείται η κάθε μορφή βίας, σε περιόδους ειρήνης, όταν δρα για λόγους σκοπιμότητας; Ή μήπως όχι;
Αισθάνομαι προσβεβλημένη για τον τρόπο όπου χρησιμοποιείται μονόπλευρα ο Πολιτισμός και δεν λένε την αλήθεια, γιατί όλη η Ιστορία δεν αποτελεί μόνον Ιστορία πολεμικών γεγονότων. Είναι ιστορία Πολιτισμού και δεν δίνεται τόπος στο Πνευματικό μέρος, το οποίο δυστυχώς έχει καπηλευτεί από την κάθε θρησκεία ακόμα και στον ελληνικό χώρο. Ας ξεκαθαρίσει σιγά σιγά όλο το πολιτισμικό τοπίο κι ευχαριστούμε τον Αθανάσιο Διάκο για τον ηρωϊσμό του...
Αλλά, ήταν πράγματι αληθινή αυτή η σκηνή του βασανιστηρίου του ή μήπως υπάρχει υπερβολή, που τονώνει το μίσος ενός λαού ενάντια σε άλλον λαό;
Διότι σε περιόδους πολεμικών δρώμενων υπάρχει βαρβαρότης και βία ανεξέλεκτη.
Αλλά πως δικαιολογείται η κάθε μορφή βίας, σε περιόδους ειρήνης, όταν δρα για λόγους σκοπιμότητας; Ή μήπως όχι;
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .