ΟΤΑΝ
ΠΟΙΗΣΗ
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
(αφιερωμένο)
Όταν ο δρόμος έχει γίνει τόσο λείος
από τα πέλματά μου σε ώρες σιωπηλές
όλες εκείνες τις ημέρες και τους μήνες
οπού είχα συντροφιά μόνον εσένα...
σε σκέψεις οπού έγιναν ποιήματα
να τραγουδούν οι άνθρωποι πουλιά
μες τη δική τους σιωπή
γιατί αγγίζουν τις καρδιές
όταν...δεν έχουν τίποτα ν' αγγίζουν...
Τότε...ναι τότε, θα θέλεις να με δεις
αλλά δεν θα με βρίσκεις πάλι εκεί
στους ίδιους δρόμους της θλίψης μου...
Πάει πέρασε αυτή κι έγινε όλη τραγούδι
για τις μοναχικές ψυχές
που νοσταλγούν την αγάπη μου...
Άπλωσα το χέρι μου να τους αγγίξω
και μου δάγκωσαν τα δάχτυλα...
Δεν πειράζει...
Όταν ο άνεμος σφυρίζει, θα με θυμούνται
γιατί ήμουν μόνη στον πόνο...
Όταν ο ήλιος λάμπει, θα με νοσταλγούν
γιατί ήμουν ολομόναχος ήλιος στη σκοτεινιά τους...
Όταν βρέχει, θα θυμούνται την αγκαλιά μου
γιατί ήμουν μι' αγκαλιά ομπρέλα στα δύσκολά τους...
Όταν χιονίζει, θ΄ αναζητούν τα χάδια μου
για να ζεσταθούν στην παγωνιά της νύχτας...
Όταν έρθω πάλι εκεί...κοντά σας
θα είναι Άνοιξη και η φύση θα ντυθεί ομορφιά
γιατί έχουμε πολλά μυστικά οι δυο μας...
Όταν ανθίζει όλη η πλάση, θα με θυμούνται
γιατί κανάκεψα όλους τους σπόρους της στην αγάπη
με όλη την υπομονή που μου χάρισε ο χειμώνας!..
Εκείνος ο αξέχαστος χειμώνας της μεγάλης θλίψης μου
που είχα συντροφιά μονάχα το Θεό
και μου μίλησε για σένα...
Σ' αγαπώ!..
Νότα Κυμοθόη
artnotakymothoe
Copyright:Νότα Κυμοθόη 2012