Νότα Κυμοθόη
"ΆΓΡΙΑ ΡΟΔΑ"
ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Μια ηλιόλουστη μέρα της άνοιξης
ένα μικρό παιδάκι μαζί με τη γιαγιά του
πήγαινε περίπατο στην εξοχή.
Είχε κουραστεί, είχε ζεσταθεί από τον ήλιο,
είχε εκνευρισθεί από τα έντομα που πετούσαν
και άρχισε να θυμώνει...
Το μικρό και τρυφερό χεράκι του
που κρατούσε σφιχτά το μεγάλο και σκληρό χέρι
της γιαγιάς, είχε αγκάθια βγάλει...
Τραβούσε από εδώ, τραβούσε από εκεί
αλλά η γιαγιά κρατούσε γερά...
"Κοίταξε τι όμορφη που είναι η φύση", είπε η γιαγιά.
"Δε μου αρέσει", απάντησε το μικρό παιδάκι...
"Τι σου αρέσει", ρώτησε πάλι η γιαγιά...
"Τίποτα", απάντησε το μικρό παιδάκι...
Και η γιαγιά που γνώριζε μαγικά κόλπα,
άφησε το χεράκι του μικρού παιδιού,
περπάτησε γρήγορα όσο μπορούσε κι εξαφανίστηκε...
Στην αρχή το μικρό παιδάκι χάρηκε
γιατί απελευθερώθηκε το χέρι του από το δικό της...
Περπάτησε λίγο, κλώτσησε πέτρες, πέταξε πέτρες γύρω
και κουράστηκε...
"Γιαγιά, έλα βγες", φώναξε δυνατά...
Αλλά δεν πήρε απάντηση και φώναξε πιο δυνατά...
"Ε! Γιαγιά ακούς; Βγες, λέω,.."
Όμως η γιαγιά δεν ήταν πουθενά. Τότε ήρθε ο φόβος...
Κοίταζε γύρω του με αγωνία, έψαχνε στα δέντρα με το βλέμμα του,
αφουγκραζόταν τον αέρα...αλλά απάντηση καμία...
"Έλα γιαγιούλα μου καλή, έλα, που είσαι;"φώναξε πάλι...
Ακούστηκε ένα ουρλιαχτό τσακαλιού, ένα φρστ στα χόρτα
κι ακολούθησε κι άλλο, κι άλλο και το μικρό παιδάκι τρόμαξε.
Μια παράξενη ανατριχίλα ανέβηκε στη ραχοκοκαλιά του.
Κοίταξε γύρω του, ξανακοίταξε, αλλά η γιαγιά του δεν ήταν πουθενά.
Στην άκρη του δρόμου, μια μεγάλη και άγρια τριανταφυλλιά
ήταν γεμάτη μπουμπούκια, έτοιμα ν' ανθίσουν.
Ζούσε τόσα χρόνια εκεί στην ίδια θέση και πρώτη φορά
έβλεπε αυτό το μικρό παιδάκι και το λυπήθηκε.
"Μη φοβάσαι" του είπε δυνατά "είμαι εγώ εδώ"...
Το μικρό παιδάκι κοίταξε γύρω του, αλλά δεν έβλεπε κανέναν.
Πρόσεξε τότε στο μέρος που ακούστηκε η φωνή μια μεγάλη
κι άγρια τριανταφυλλιά και παραξενεύτηκε. Πήγε κοντά της.
Η φωνή που άκουσε δεν ήταν της γιαγιάς του. Αλλά με τόσα
αγκαθερά κλαδιά που είχε τούτη η τριανταφυλλιά, δε μπορούσε
να δει τι έκρυβε πίσω της...
"Ποιος μιλά;"ρώτησε θαρρετά...
"Η φύση", απάντησε η τριανταφυλλιά
Το μικρό παιδάκι ξεθάρεψε και τότε είδε το πράσινο χορτάρι,
τα δέντρα με τις ελιές, το δρόμο, τα βουνά στο βάθος, αλλά
πουθενά δεν έβλεπε τη γιαγιά του...
"Τι είναι η φύση;" ρώτησε το μικρό παιδάκι την τριανταφυλλιά.
Τότε άρχισαν ν' ανθίζουν τα μπουμπούκια της και
γέμισαν τα κλαδιά της άσπρα, ευωδιαστά ρόδα.
Νότα Κυμοθόη/Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi/2012
painting Nota Kimothoi/Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου