Νότα Κυμοθόη:" Το ιερό ελάφι της Θεάς Αρτέμιδος"Δοκίμιο
Περπατώντας καλοκαιριάτικα στην πόλη της Ρόδου, το ελάφι είναι σήμα κατατεθέν παντού. Το ελάφι της Ρόδου, αλλά κι αυτό, στο Σύνταγμα, στην κεντρική πλατεία της Αθήνας. Αξίες οπού χάνονται ή σημάδια για να ανιχνεύσουμε τις αξίες που δε χάθηκαν, άσχετα αν οι περισσότεροι σήμερα τις αναζητούν με λάθος τρόπο. Οι έχοντες ελληνική καταγωγή και ελληνικό DNA, ας τις ψάξουμε σε ότι έχει σχέση με τις δικές μας ιστορικές πηγές. Γιατί, οι αλήθειες και τα διδάγματα της ελληνικής φυλής, αποτελούν τα θεμέλια για το ελληνικό μέλλον μας.
Το χαριτωμένο ζώο που αποτέλεσε ιερό σύμβολο στο νησί της Ρόδου!..Στις βοτσαλωτές αυλές βλέπουμε θαυμάσιες παραστάσεις με ελάφια.
Το πιτσιλωτό ελάφι, όπως το λένε οι ντόπιοι. Σύμβολο της Αρτέμιδος, της αρχαίας Θεάς των Ελλήνων, αδερφής του αρχαίου Θεού Απόλλωνος και επειδή οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, γιατί δεν διδάχτηκαν αρχαία ελληνική σκέψη και αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία, είναι καιρός να γνωρίσουν, όσοι φυσικά αγαπούν τη γνώση. Οι άλλοι, ας αρκεστούν στην καταστροφολογία τους με το δικό τους τρόπο. Ο καθένας διαλέγει τι θέλει να έχει στην πορεία του για την εξέλιξή του. Αρκεί να έχει στο νου, πως η αλήθεια είναι μόνον ΜΙΑ και αργά ή γρήγορα έρχεται στο φως!
Αλλά όσοι λένε πως είναι Έλληνες κι Ελληνίδες στην καταγωγή, δεν οφείλουν να γνωρίζουν τη γνώση των αρχαίων προγόνων του τόπου όπου ακόμα ορίζεται ως Ελλάς;
Όταν λοιπόν τον 6ο π.Χ. αιώνα αποφασίστηκε από την Αμφικτιονία των Δελφών η τιμωρία των κατοίκων της Κρίσας, και συγκεκριμένα όσων κρατούσαν τους φώκους, γιαυτό κι ονομάστηκαν Φωκείς, επειδή πρόσβαλαν τους απεσταλμένους και προσκυνητές από τη Βοιωτία που όδευαν στο ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Επίθεση και προσβολή που έγινε πολλές φορές και όταν παράγινε το κακό έξω από το λιμάνι της Κίρρας. Αλλά και προσβολές και ληστείες συνεχείς, που αμαύρωσαν τα ιερά και όσια του Απόλλωνος, με αποτέλεσμα να διεξαχθούν οι ιεροί πόλεμοι, άσχετα ποιοι ήταν η αιτία. Οι γνώμες ήταν πολλές για το ποιοι ευθύνονταν για όλα αυτά. Άλλοι κατηγορούσαν τους Αθηναίους κι άλλοι τους Θεσσαλούς, γειτόνους της αρχαίας Φθίας. Γιατί αυτοί που κρατούσαν τους φανούς στα μονοπάτια ονομάζονταν Φωκείς( από τους φώκους=αναμμένα κλαδιά ελάτου), Δαυλείς(από τους δαυλούς=αναμμένα κλαδιά έλατου) και Δαδιώτες (από τα δαδιά=αναμμένα κλαδιά έλατου), κάτοικοι δηλαδή σε περιοχές που ζούσαν, ενώ η εργασία τους ήταν να κόβουν κλαδιά από τα έλατα, να τα επεξεργάζονται και να στέκουν στα περάσματα φωτίζοντας τα μονοπάτια που περνούσαν οι επισκέπτες και προσκυνητές για το Ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Οι επιθέσεις και οι ληστείες ήταν συχνές και ίσως ευθύνονται ίσως όχι, η αλήθεια είναι πως ευθύνονται κάποιοι για τους ιερούς πολέμους, που επέφεραν μεγάλη καταστροφή στους Έλληνες. Οι ασθένειες αλλά και η πείνα που έπεσε από τα δεινά ήταν μεγάλη μάστιγα για όλους μετά από την σφοδρή πολεμική αντιπαλότητα των ελληνικών πόλεων. Αφ΄ ενός χάθηκε η ενότητα με το ομόθρησκον, και παρά το ομόγλωσσον, το ομότροπον και ομόαιμον, ο διαχωρισμός είχε συμβεί γιατί ο πόλεμος έφερε θανάτους και η καταστροφή πολλά δεινά και στον πολιτισμό αλλά και στην μετέπειτα ιστορική πορεία των πόλεων.
Ο Σόλων ο Αθηναίος, πρότεινε να ρωτήσουν το Μαντείο το Δελφών για το τι να πράξουν και ποια ήταν η γνώμη του Απόλλωνος και το θέλημά του.
Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό: «Πηγαίνετε στη Κω. Φέρτε το παιδί του ελαφιού και χρυσό.»
Οι ιεροί Αμφικτύονες απόρησαν. Τι εννοούσε ο Απόλλων; Αφού ο χρυσός ήταν στο Μαντείο του άφθονος, γιατί γύρευε χρυσό από την Κω; Τι εννοούσε με το «γιο του ελαφιού»;
Έστειλαν στην Κω απεσταλμένους κι εξήγησαν στους άρχοντες της περιοχής το σκοπό του ταξιδιού τους.
Από το ιερό του Ασκληπιού, ένας ιερός Δάσκαλος Θεραπευτής, κατάλαβε το χρησμό και είπε: "Ο χρησμός αφορά το γιο μου Χρύσο κι εμένα. Εγώ ονομάζομαι Νέβρος και τα μικρά ελάφια ονομάζονται νεβροί. Ο γιος του ελαφιού είναι ο γιος μου. Παίρνοντας το γιο του μαζί, καθώς κι έναν Καλυδώνιο ακόλουθο πήγε στους Δελφούς. Με τις ιατρικές γνώσεις του Θεού Ασκληπιού αποκατέστησε την υγεία στο στρατόπεδο και έριξε ελλέβορο στις πηγές απ΄ όπου υδρευόταν η Κρίσσα. Οι Κρισσαίοι αποδυναμωμένοι από τον ελλέβορο ήταν δύσκολο να αντισταθούν και οι οπλίτες των Αμφικτιόνων όρμησαν στα τείχη. Ο Χρύσος υπερπήδησε πρώτος τις επάλξεις αλλά σκοτώθηκε από τον Μερμοδαίο. Οι Αμφικτύονες όμως κατέλαβαν και κατέσκαψαν την πόλη. Ο Χρύσος, ο γιος του ελαφιού, τάφηκε σε περίοπτη θέση στον Ιππόδρομο των Δελφών και εκτιμάτο ως ήρωας.
Το Ασκληπιείο της Κω ήταν περίφημο στην Αρχαιότητα, αλλά και η Ιατρική Σχολή της Ρόδου, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, υπήρξε σπουδαία.
Ο Νέβρος συντετριμμένος από το χαμό του γιου μετοίκισε στη Ρόδο. Η θρησκεία εκείνη την εποχή και τα ιερά των Θεών έπαιζαν πρωτεύοντα ρόλο, στη ζωή των ανθρώπων. Ο θεαραπευτής ενός ιερού, ως θεράπων του Ασκληπιού που είχε χάσει ένα γιο, στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το θέλημα του Απόλλωνα, προγόνου του θεού τον οποίο και υπηρετούσε, έγινε ένα σημαντικό πρόσωπο για τον τόπο του.
Έτσι, ο Νέβρος, το ελάφι και ο «γιος του ελαφιού», ο Χρύσος, συμβολίστηκαν με τα 2 ιερά ελάφια στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου. Αποτέλεσαν δε σήμα κατατεθέν για την είσοδο στο λιμάνι, μαζί με τον Κολοσσό της Ρόδου.
Γιατί αν κάποιοι έχουν λησμονήσει ή μάλλον από άγνοια δεν κατανοούν τις θεϊκές ενέργειες, είναι δικό τους θέμα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν.
Η Θεά Άρτεμις, λατρευόταν μαζί με τη μητέρα της Λητώ, τον αδερφό της και Θεό του Φωτός Απόλλωνα και το Θεό Διόνυσσο, και στην περιοχή Αρτέμιδα, του νομού Αττικής. Κι ευτυχώς που ακόμα υπάρχει ως περιοχή με το όνομα της Θεάς, για να θυμίζει την προστάτιδα της φύσεως Θεά Άρτεμη. Αλλά, ποιος έχει στο νου του, τα ελάφια, οπού πλήθος υπήρχαν σε όλη την περιοχή;
Ποιος έχει στο νου του αυτά τα υπέροχα ζώα, ώστε να τα προστατέψει σήμερα;
Από τον περίφημο αρχαίο ναό της Εφέσου αφιερωμένο στην Άρτεμη, μόνον ένας κίονας υπάρχει να στέκει καταμεσής ερήμου, κι όσοι τον βλέπουν και γνωρίζουν ιστορία και βλέπουν και τον άλλον οπού έχει μεταφερθεί μέσα στο ναό της Αγιά Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη, έρχονται στο νου του οι αναφορές του Αντίπατρου του Σιδώνιου.
Αυτός ο άνθρωπος, ήταν ο εμπνευστής για να κατασκευαστούν τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, ένα από τα οποία ήταν ο μεγαλοπρεπής ναός της Αρτέμιδος στην αρχαία ελληνική πόλη Έφεσο.
«Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου, τις Πυραμίδες της Αιγύπτου κι ακόμα έχω δει το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό, τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν τη λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ». Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος (535 π.Χ. – 475 π.Χ.) κορυφαίος προσωκρατικός φιλόσοφος, που υποστήριζε "τα πάντα ρει" και πως το αρχέγονο και αείζωο πυρ είναι το πρωταρχικό στοιχείο του κόσμου και πως αυτό βρίσκεται στο διαρκές γίγνεσθαι. Στο τέλος της ζωής του εγκατέλειψε τα κοινά και κατέφυγε στο ιερό της Αρτέμιδος στην Έφεσο.
Η Θεά Άρτεμη, λατρεύτηκε στη Ρόδο με λαμπρότητα και βλέπουμε παραστάσεις της στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, του Βερολίνου, του Μονάχου, της Χαϊδελβέργης, της Κοπεγχάγης, της Βοστόνη, του Λονδίνου αλλά και στο Ερμιτάζ, που απεικονίζεται ως και σε χρυσά ενώτια.
Η παράσταση θέλει τη Θεά Άρτεμη με φτερά, όπως στις ημέρες μας υπάρχουν με φτερά Άγγελοι κι Αρχάγγελοι. Στην παράσταση η φτερωτή Άρτεμις Θεά, κρατά δυο ελάφια.
Στη Ρόδο πλήθος ερειπωμένων αρχαίων Ναών της Θεάς Αρτέμιδος και τοπωνύμια που φανερώνουν όλη τη σχέση οπού είχαν οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού με την ίδια. Οι βωμοί προς τιμήν της ήταν διάσπαρτοι παντού και πάνω τους έχουν χτιστεί οικοδομήματα ανεξέλεγκτα. Αλλά η Αγοράια Άρτεμις, η Κοκκώτα Άρτεμις, η Αγροτέρα Άρτεμις, η Αριστόβουλη Άρτεμις, η Κίκτυνα Άρτεμις, η Εκάτη ή Σώτειρα Άρτεμις, η Ερεθιμία Άρτεμις, η Ερημοκεκοία Άρτεμις, η Ευπορία Άρτεμις, η Θερμία Άρτεμις, η Κακοία Άρτεμις, η Περγαία Άρτεμις.
Ο λόγος για το συγκεκριμένο άρθρο, είναι για το ιερό ελάφι της Αρτέμιδος, το σπάνιο είδος του οποίου υπήρχε παντού στον ελληνικό χώρο αλλά και στις περιοχές της ανατολής.
Αν λοιπόν το περιβάλλον αποτελεί ιερό χώρο για όλους μας, έχουμε ιερή υποχρέωση, να εργαστούμε ομαδικά για τη διάσωση του σπάνιου αυτού είδους, όπου κι αν υπάρχει στα ελληνικά εδάφη.
Αν λοιπόν στις ημέρες μας υπάρχουν ακόμα κάποιοι οπού ενδιαφέρονται για το Περιβάλλον, αφιλοκερδώς, ας το πράξουν!.. Γιατί το περιβάλλον αποτελεί μέρος του Πολιτισμού των ανθρώπων!
Nοτα Κυμοθόη
