Νότα Κυμοθόη*
Μύθος ή αλήθεια, ο ψυχρός πόλεμος της βίας;
“Ο φιλόσοφος ειρωνεύεται”, έλεγε ο Σωκράτης (479-399π.Χ) κι αυτό αντανακλάται σχεδόν σε όλους τους πλατωνικούς διαλόγους, με το μεγάλο του ταλέντο, όχι για να εξευτελίσει τον άλλον, αλλά για να τον βοηθήσει να σκεφτεί μέσ' από την ένταση που προκλήθηκε.
Σε μικρούτσικες χώρες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, οι άνθρωποι μεταξύ τους γνωρίζονται και με βάζει σε σκέψεις όλο το σκηνικό με τη Χ.Α., και το θόρυβο που προκάλεσε καθώς τα καθημερινά γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, αλλά δεν υποπίπτουν όλα στην αντίληψη, γιατί δεν προλαβαίνουν να τα γνωρίσουν οι άνθρωποι. Σε μια έκδοση του Πανεπιστημίου Carnegie-Mellon της Νέας Υόρκης με δοκίμια από διαλέξεις εις μνήμην του Beniamin F. Eairless, σε θέματα για την πολιτική διοίκηση, τις επιχειρήσεις και τις σχέσεις των κυβερνήσεων με τη διεύθυνση των επιχειρήσεων και την εργασία σε σχέση με την ελευθερία του ανθρώπου βλέπω πολλά ονόματα Ελλήνων Οικονομολόγων. Μεταξύ αυτών και του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου: οικονομολόγος και πολιτικός εξόριστος σε μια εποχή, οπού είχε πάρει “ντοκτορά” από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στο οποίο δίδαξε ως το 1947. Σε μια εποχή Β. Παγκοσμίου πολέμου εκείνος υπηρετούσε στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, αποκτώντας έτσι την αμερικάνικη υπηκοότητα κι αργότερα τον τίτλο του Διδάκτορος Καθηγητή σε Πανεπιστήμια Μινεσόττας, Νορθγουέστερν και Καλιφόρνιας, Στοκχόλμης και Τορόντου. Τάχθηκε ως τόσο κατά της βασιλείας και της στρατιωτικής κυριαρχίας σε ελληνικά πολιτικά θέματα κι αρχηγός του Π.Α.Κ.(συστάθηκε κι ιδρύθηκε στη Γερμανία από Έλληνες γερμανοτραφείς σε πανεπιστήμια Γερμανίας), με επαναστατική δράση για την ανατροπή της στρατιωτικής εξουσίας και της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Στόχος του η επαναφορά ενός Δημοκρατικού Κοινοβουλευτικού καθεστώτος. Πέτυχε με τη βοήθεια Αμερικής, Ευρωπαίων σοσιαλιστών κι Εβραϊκού λόμπι να εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδας με την διακήρυξή του που εξήγησε στον ελληνικό λαό τότε, πως ο αγώνας του για την Εθνική αναγέννηση και τη σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα στηρίζεται στην αρχή:“Εθνική ανεξαρτησία. Λαϊκή κυριαρχία. Κοινωνική απελευθέρωση και Δημοκρατική διαδικασία με α) Τιμωρία των βασανιστών κι ενόχων της χουντικής επταετίας και των υπευθύνων για την προδοσία της Κύπρου β)Κάθαρση του κρατικού μηχανισμού από το χουντικό παρακράτος και γ) Αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.”
Κατά την άποψή μου, υπάρχει στο DNA των Ελλήνων η ειρωνεία του Σωκράτη κι όταν μπλεχτούν κι άλλα δέντρα άλλων εθνικοτήτων, τότε δημιουργείται κάτι, που με βάζει σε πολλές σκέψεις. Το 1947 ο αγγλοτραφής Ντενκτάς με τις πλάτες των Άγγλων ανέλαβε υπεύθυνη θέση για θέματα Τουρκίας στην Κύπρο υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της Τουρκίας και των ευεργετών του. Ίσως, γιατί η ιστορία έχει καταγράψει πως οι επαναστατικές δυνάμεις που απελευθερώθηκαν μετά την μεταπολίτευση στην Ελλάδα, συγκρούονται συνεχώς κι αποτελεί αυτή η διαμάχη πραγματική ή φανταστική απειλή για τα συμφέροντα των υπερδυνάμεων, που με καθαρά συντηρητικό πνεύμα θέλουν να τις συντρίψουν. Μιλάω για τις υπερδυνάμεις Ρωσία και Η.Π.Α., των οποίων οι ενέργειες ήταν και είναι να κατηγορεί η μια την άλλη για θέματα καθαρά επεκτατικής συμπεριφοράς και να κάθονται σήμερα στις συναντήσεις οι αρχηγοί τους τυπικά κι ανάμεσα σε μια Ε.Ε., που αποτελεί μια υπερδύναμη την οποία δεν περίμεναν να εξελιχτεί τόσο. Διότι, μετά την ψυχροπολεμική ένταση στην παλιά Τσεχοσλοβακία, ποιος σήμερα θυμάται τις εξελίξεις και ποιον απασχολεί τι σημαίνει Κόσοβο; Η Ελλάδα και η Κύπρος όμως μας απασχολεί, γιατί μετά την Τσεχοσλοβακία αποτέλεσαν το μεγάλο πείραμα των υπερδυνάμεων.
Μετά τη χούντα στην Ελλάδα οι εξελίξεις τρέχουν, αλλά λίγους απασχολεί πως η κυβέρνηση τότε του Κ. Καραμανλή αμνήστευσε τους υπεύθυνους της επταετίας και της προδοσίας στην Κύπρο. Μια κυβέρνηση δεξιών με φρονήματα συντηρητικά, φιλοαμερικανικά, φιλονατοϊκά με βασιλόφρονες, με χουντικούς κι οπαδούς της παραδοσιακής δεξιάς των συνταγματαρχών που συνομιλούσαν με όλους τους υπεύθυνους στρατιωτικούς, τους οποίους διατήρησαν σε θέσεις κλειδιά σε Ελλάδα και Κύπρο κι ασκούσαν ψυχολογική πίεση στον ελληνικό και κυπριακό λαό. Ο χειρισμός του Κυπριακού θέματος είναι τόσο παράλογος, καθώς οι τότε υπεύθυνοι διαπραγματεύονταν με εκπροσώπους που σχεδίασαν τη χούντα, το πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή και τον ερχομό του Κ. Καραμανλή στην εξουσία. Οι τότε της Ν.Δ., κι Ε.Κ., με την ορθόδοξη εκκλησία παντού σε Κύπρο- Αμερική-Ρωσία και τους στρατιωτικούς σε θέσεις κλειδιά μαζί με τους φιλοβασιλικούς. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών!..Τι ωραίο σκηνικό, που κανείς δεν θα μπορούσε να το φανταστεί. Κι όμως το είχαν καλά σχεδιάσει για μεταβολή πολιτικής κατάστασης και κατάληψη της Κύπρου με έντονα τα φαινόμενα μίσους ανάμεσα σε Ελλαδίτες και Κύπριους Έλληνες κι ένας Θεός φύλαξε για την αποφυγή του εμφυλίου ανάμεσα στις δυο περιοχές, όταν οι χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ θέσπιζαν “κώδικα συμπεριφοράς” για τις πολυεθνικές εταιρίες. Κι ενώ δόθηκε στην Ελλάδα η προεδρία της διάσκεψης αυτής, οι εκπρόσωποί της αποπροσανατολίστηκαν και ταυτίστηκαν με όλες τις προτάσεις κι αποφάσεις των Η.Π.Α., και της Δ. Γερμανίας με μια Αγγλία να φοράει εκείνη την εποχή φερετζέ, γιατί κρατούσε τη μισή Κύπρο στα χέρια της σαν ασπίδα για τον κίνδυνο της Ρωσίας ενάντια στην Τουρκία και γιομάτη χαρά γιατί είχε κρατήσει το σκαλοπάτι στην Α. Μεσόγειο που θα τις εξασφάλιζε το μεγάλο της όνειρο. Δηλαδή ψήφισαν τότε τον “κώδικα” που προστατεύει τα συμφέροντα του κεφαλαίου των μεγάλων βιομηχανικών χωρών. Εκείνη την εποχή ποιος νοιαζόταν για όλ' αυτά, με μια Κύπρο να μαζεύει τις πληγές της, όταν καθημερινά οι συγκρούσεις των τάξεων ήταν μέσα στους δρόμους της Αθήνας με το φοιτητικό κίνημα να δυναμώνει; Θα μου πείτε τι πέτυχε; Είναι για γέλια το σημερινό αποτέλεσμα, καθώς το σύνθημα εκείνης της εποχής “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”, αποτελεί ουτοπία για τους άνεργους κι άεργους του σήμερα στην Ελλάδα με την παιδεία να περνάει από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα των Σχολείων-Πανεπιστημίων ξένων επιχειρηματιών. Αλλά εκείνη τη μεταχουντική εποχή και με μια Κύπρο διχοτομημένη επί εποχής Μακαρίου, μόνο η Ιταλία είχε μιλήσει για ανισορροπία των κρατών-μελών του ΟΟΣΑ και τους κανόνες συμπεριφοράς που θέσπισε για τις πολυεθνικές εταιρίες. Είπε για τις διεθνείς επενδύσεις στα πλαίσια μιας διεθνούς οικονομικής κατάστασης που θα δημιουργούσε προβλήματα στο ισοζύγιο πληρωμών ορισμένων χωρών. Και είναι πολλά τα ερωτηματικά γιατί τελικά τότε η Τουρκία με τις πλάτες της Αγγλίας είπε “όχι” και στη συνέχεια οι πολυεθνικές προωθούν τα τουρκικά προϊόντα σε όλο τον κόσμο. Κι αυτό το είδαμε να συμβαίνει στις τελικές ρυθμίσεις των εσωτερικών τιμών μεταβίβασης και τις επιπτώσεις από την κερδοσκοπική κίνηση κεφαλαίων από τη μια χώρα στην άλλη. Με λίγα λόγια ο Κ. Καραμανλής που έφτασε στην Αθήνα σαν σωτήρας μετά την χούντα, παρέδωσε την οικονομική διαχείριση της χώρας στις πολυεθνικές εταιρίες, κρατώντας σαν άμυνα το φόβο μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης τοποθετώντας την Αγγλία και τους τουρκογερμανούς στην Κύπρο πίσω από τη διχοτόμησή της. Αυτό σημαίνει απεριόριστο δικαίωμα εξαγοράς ελληνικών επιχειρήσεων και κατοχυρώθηκε με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ., που διαμόρφωσε έτσι τις τιμές ώστε να υπάρχει υποκοστολόγηση ή υπερκοστολόγηση και οι πολυεθνικές να πραγματοποιούν όποια εξαγωγή κεφαλαίου επιθυμούν. Η Κύπρος έγινε ένα νησί οπού άνθιζε η οικονομία μετά την τουρκική εισβολή γιατί οι πολυεθνικές αλώνιζαν. Είναι η εποχή της εξαγοράς της ΠΙΤΣΟΣ από τα ξένα κεφάλαια και η αρχή για τις διαδικασίες εξαγοράς των πιο εύρωστων ελληνικών επιχειρήσεων από τα ξένα μονοπώλια και η αρχή εμπορίας χρήματος από χρηματιστήρια και τράπεζες. Να θυμίσω την AEG και τη SIEMENS και τι παιχνίδια παίχτηκαν; Τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας; Μια εταιρία εξαγοράζεται πολλές φορές για να συγχωνευτεί και ίσως να κλείσει αν αυτό εξυπηρετεί συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών. Θα θυμίσω πως στον ΟΟΣΑ συμμετέχουν χώρες -μέλη απ΄ όλο τον κόσμο και οι χώρες- μέλη της Ε.Ο.Κ., ή Ε.Ε.,δεσμεύονται να θίξουν ή να εμποδίσουν τις δραστηριότητες αμερικανικών ή ρωσικών ή κινεζικών ή γερμανικών ή αγγλικών κεφαλαίων. Έτσι παγιώθηκε η κατάσταση στην Κύπρο, γιατί οι πολυεθνικές πέτυχαν αυτό που ήθελαν κι ο φάκελος της Κύπρου έγινε παρελθόν, γιατί οι μεγάλες δυνάμεις τον κρατούσαν με ανοχές κι ανταλλάγματα κυβερνώντων σε θέσεις κλειδιά που εξελίχτηκαν σε υποστηρικτές των πολυεθνικών εταιριών για ιδιώτες, θρησκευτικές ή κομματικές-πολιτικές ομάδες.
Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο διαδέχονταν η μια την άλλη με δυνάμεις δεξιάς, βασιλοφρόνων, σοσιαλιστών ή αριστερών, με παράγοντες από εκκλησία ή το χώρο του ποδοσφαίρου και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση σ' Ελλάδα και Κύπρο. Αλλά το θλιβερό απ΄ όλη την ιστορία είναι το Κυπριακό, το οποίο ακόμα δεν έχει λυθεί. Τα λερά παιχνίδια που έπαιξαν άτομα σε κυβερνήσεις Ελλάδα και Κύπρο μοιάζουν κρυφά, ενώ δεν είναι γιατί οι υπεύθυνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κι αν δεξιοί ή σοσιαλιστές ή αριστεροί σε κυβερνήσεις με ονόματα γνωστά, κυβέρνησαν τις χώρες αυτές με το φόβο των ξένων δυνάμεων μέσα από τις δεξιές και στρατιωτικές πολιτικές τους να καταστείλουν τον κίνδυνο μιας ρωσικής ή μιας αμερικάνικης δύναμης, φτάσαμε στο σημείο να δημιουργηθεί ο κίνδυνος μιας ναζιστικής επιρροής. Αλήθεια, ποιοι κρύβονται πίσω από όλους αυτούς τους μηχανισμούς; Το ίδιο παιχνίδι παίζεται συνέχεια να θυμίζει στους γέρους του σήμερα, το παιδικό παιχνίδι τους “κλέφτες κι αστυνόμοι”, για να μπορούν οι άλλοι όλοι να κάνουν τη δουλειά τους. Διότι η διαδικασία της αλλαγής έχει τρεις μεγάλες διαστάσεις, καθώς η σύγκρουση των υπερδυνάμεων για την παγκόσμια επικράτηση έχει να κάνει με την οικονομία και τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων. Η εξάπλωση και η εδραίωση των οικονομικών συστημάτων του αμερικανικού καπιταλισμού ή του σοβιετικού σοσιαλισμού και της πολιτικής της Ε.Ε., με τον αγώνα των χωρών που κάποτε ονόμαζαν τριτοκοσμικές σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό με τις αγορές της Κίνας, τι μας έχει διδάξει; Πως θα συνυπάρξουμε ειρηνικά, όταν οι δυνατότερες στρατιωτικά χώρες επιθυμούν να ελέγχουν τις αδύναμες με στόχο να χρησιμοποιούν τις πρώτες ύλες και τα αγαθά τους; Η ΚΌΣΚΟ κατέχει το λιμάνι του Πειραιά. Τι δουλειά είχαν στη Συρία και στο Λίβανο; Κι ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι δεν ψηφίζουν τον προϋπολογισμό στις ΗΠΑ, μιλάνε για παγκόσμιο οικονομικό πρόβλημα, καθώς 850.000 στρατιωτικοί είναι απλήρωτοι. Μου θυμίζει τους αμερικάνικους κύκλους σε μια εποχή που άφηναν να εννοηθεί μεταξύ των Ευρωπαίων κυβερνητικών κύκλων πως η κατάληψη της εξουσίας από τους στρατιωτικούς στην Ελλάδα, σκοπό είχε να προλάβει μια κομμουνιστική εξέγερση και κατάληψη της εξουσίας, η οποία θα είχε διαβρωτικές συνέπειες στη στρατηγική θέση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλά έρχεται στο νου μου κι ο σοβιετικός γραφειοκρατικός σοσιαλισμός κι όλη η σφαίρα επιρροής του μ΄ έναν κόσμο δορυφόρων ή ούφο, αποδεικνύοντας ότι είναι αυταρχικός και καταπιεστικός στη λαϊκή και εθνική του κυριαρχία μέχρι το σημείο που ο Γκορμπατσόφ έπεσε σε μια νύχτα. Δηλαδή ο οικονομικός επεκτατισμός έδωσε τόσα πολλά δείγματα στρατηγικής των δύο χωρών που σκέφτομαι την ψυχρή βία με όλα τα μέσα που υπάρχουν κι απορώ αν είναι αλήθεια ή μύθος. Διότι δημιουργήθηκε ιστορικά κατά το υπόδειγμα των δύο υπερδυνάμεων μια βιομηχανία στρατιωτικού πλέγματος που ενώ φαίνεται πως δεν υπάρχει βια, έχει μια καπιταλιστική δομή εξουσίας εκ βαθέων, δημιουργώντας μια νέα διευθυντική-γραφειοκρατική-στρατιωτική ελίτ, που βρίσκεται έξω από τα όρια της δύναμης των παραδοσιακών μοχλών πολιτικού ελέγχου. Αμέτρητοι νεκροί κι ας μην έχουμε πόλεμο. Είναι αμερικάνικη, ρώσικη, γερμανική, αγγλική, ή κινέζικη επιβολή; Τι σχέση έχει η ταχύτατα αυξανόμενη οικονομική επιρροή των πολυεθνικών με τη στρατιωτική-πολιτική διείσδυση κι έλεγχο; Που υπάρχουν τα αγαθά ενέργειας του μέλλοντος; Γιατί Κύπρος και Ελλάδα έγιναν “δημοκρατίες μπανανίας” τόσα χρόνια και χρησιμοποιούνται μέθοδοι που αποτελούν εγκλήματα σε κοινωνικά δεδομένα με αμέτρητους νεκρούς; Η ειρωνεία δεν είναι τόσο υπερβολική, γιατί μετριάζεται από το συναίσθημα που έχει το DNA των Ελλήνων και είναι αποτέλεσμα φλογερής ανυπομονησίας, γιατί ενώ έχει συμβεί αυτό που έχει συμβεί, ποια ανεξιχνίαστη όψη του κόσμου έρχεται να υποβάλλει ο παράγων διαύγεια;
Μοιάζουν όλα σαν ένα τελετουργικό δρώμενο τόσο θλιβερό μέσα σ΄ έναν φαύλο κύκλο διαφόρων ομάδων, αλλά δυστυχώς όλα έχουν γίνει πια φανερά, καθώς έρχονται εκείνα τα λόγια από το 1827 του στρατηγού Γ. Καραΐσκάκη: “εγώ πεθαίνω, όμως εσείς να είστε μονοιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα”, να συνετίσουν τον κάθε Έλληνα που σκοτώνει Έλληνα. Ο εμφύλιος ή αντάρτικο μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο άφησε πολλά θύματα ως τη διχοτόμηση της Κύπρου για να επωφεληθούν ξένες χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ αλλά και η Ελλάδα. Ο καθένας, ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Γιατί αν ο Παύλος Φύσσας, είναι ένας ακόμα νεκρός στη λίστα των θυμάτων ψυχρής βίας, από έναν άλλο κόσμο θα συνεχίζει να τραγουδά για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, αρκεί να μη βεβηλώσουν τη μνήμη του με καπήλευση του θανάτου του κομματικές παρατάξεις και ποδοσφαιρόφιλοι για το συμφέρον ξενόφερτων κεφαλαίων...
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αδέσμευτος Πάφου 12/10/2013 στην στήλη μου: Το Λ των λέξεων και του Λόγου)
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο ψυχρός πόλεμος δεν είναι μόνον οι θάνατοι από τις όποιες ομάδες συμβαίνουν...Είναι ο τρόπος οπού όσοι διαχειρίστηκαν ή διαχειρίζονται τις τύχες των Ελλήνων κι αυτής εδώ της χώρας, ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως έχουν μεγάλη ευθύνη για τις πράξεις τους που εξαπάτησαν τους Έλληνες ψηφοφόρους οι οποίοι τους εμπιστεύτηκαν για το καλό της χώρας, αλλά εξαπάτησαν και την ίδια τους την πατρίδα, την οποία δεν σεβάστηκαν. Σεβασμός σημαίνει πως δεν ξεπουλάμε την Ελλάδα, μήτε επιτρέπουμε να συμβαίνει αυτό, οπού συμβαίνει, χρησιμοποιώντας την ισχύ της θέσης εξουσίας οπού κατείχαν.
Οι Έλληνες ήταν ένας υπερήφανος λαός κι είχε αξιοπρέπεια και λαμπρή ιστορία και υπέροχο πολιτισμό!..Σήμερα η εικόνα οπού έχει παγκοσμίως είναι μια "άθλια" εικόνα ενός λαού, τον οποίο οι πολιτικές των όσων έως τώρα κυβέρνησαν εξαθλίωσαν και πρόσβαλαν παγκοσμίως!..
ΦΕΥ!..
© Nότα Κυμοθόη
.jpg)
