Νυχτερινή έξοδος
Ποίηση Νότα Κυμοθόη
(αφιερωμένο)
Είπαν, θα πάμε σ΄άλλη πόλη
δυο φίλοι ήταν κι ήταν πάλι παιδιά
όταν...
στης νύχτας την ανάσα η φωνή
δεν είχε χρώμα μέσα στη σιωπή
μονάχα ιδρώτα κι ας ήταν νύχτα παγερή...
στην πεθυμιά τους έσφιγγε κι άλλο η καρδιά
για έρωτα πίνουν τάχα μοναχοί;
Για έγνοιες στα στήθια τους βογκάει πνοή;
Κι η μιλιά μου σκαλωμένη σε φλόγες πυρετού
μες την αγρύπνια της νυχτιάς το γέλιο σφαλιστό
θρασύς ο ήχος της φωνής και στο μυαλό βουβός.
Ω! άντρα ευτυχισμένε στης αγκαλιάς τα πέλαγα
ως να σου ταίριαζε ολάκερη η χαρά
που άφησες μες τη ματιά που κάθεται υπέροχη
σε μιας ψυχής με ηδονή στης νύχτας το αλώνι
κι αφάνισε η αλκοόλη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου