ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 30 ΑΠΡΙΛΗ...Γράφει η Νότα Κυμοθόη

                               Ντουμπάι-Σαουδική Αραβία, ο ψηλότερος πύργος του κόσμου



ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 30 ΑΠΡΙΛΗ...
Γράφει η Νότα Κυμοθόη

Ατενίζοντας τον κόσμο από αυτό το ύψος...
ένα χιλιόμετρο από την επιφάνεια του εδάφους...
σκέφτομαι τη σημερινή ημέρα!..

Ίσως, γιατί μέσα από τα ιστορικά γεγονότα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος

κι αποκτάς κοινωνικότητα, καθώς μπορείς ν΄ ατενίσεις την ανθρωπότητα
μέσα από θραύσματα πολέμων και λάθη ανθρώπων που χρησιμοποίησαν
πολεμική βια για ν΄αποκτήσουν αγαθά...

Η εξουσία των ηγετών του κόσμου σχετίζεται με την καταπίεση των λαών
και τον έλεγχο οπού ασκούν στην ανθρωπότητα μέσω της δύναμη οπού έχουν.
Αλλά τι είναι αυτή η μαγική λέξη οπού ονομάζεται ΔΥΝΑΜΗ;

Πολύ μεγάλη συζήτηση σηκώνει εδώ...
Και σε άλλη ίσως σελίδα θα το αναπτύξω...
Υπάρχει όμως η άποψή μου μέσα στο βιβλίο μου "Η ΛΥΤΡΩΣΗ"
κι όποιοι επιθυμούν ας το διαβάσουν...

Έρχεται λοιπόν από αυτό το ύψος στο νου μου η ανθρωπότητα και οι λαοί της γης
και καθώς είμαι Ελληνίδα με ρίζες από τα βάθη της Καππαδοκίας
δεν μπορώ να μη τιμήσω αυτές μου τις ρίζες
καθώς σήμα κατατεθέν για όλους τους Έλληνες κι Ελληνίδες όπου γης
είναι η Ακρόπολη της Αθήνας και η ελληνική σημαία.

Αθήνα-άποψη Ακρόπολης: φωτό Νότα Κυμοθόη

Ελληνική Σημαία ατενίζει θαλάσσιους δρόμους: φωτογραφία  Νότα Κυμοθόη

Αλλά ποιος φανταζόταν πως υπάρχουν στις ημέρες μας άνθρωποι-Έλληνες

οπού με μίσος και φανατισμό περιφρονούν και χλευάζουν την έννοια αυτή, ανεγκέφαλα θα έλεγα και λόγω έλλειψης γνώσεων και παιδείας...

Υπάρχουν άτομα που σηκώνουν άλλες σημαίες-λάβαρα κομματικών ομάδων κι έχουν δημιουργήσει στρατόπεδα-ομάδες που αλληλομισούνται...

Αλλά ας δούμε τι σημαίνει αυτό το μίσος, που νομίζω είναι παρεξηγημένο...

30 ΑΠΡΙΛΗ 1941: Ο Μανώλης Γλέζος κι ο Απόστολος Σάντας, δυο 19άχρονοι φίλοι και φοιτητές, με κίνδυνο της ζωής τους κατέβασαν από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών τη γερμανική σημαία που είχαν ανεβάσει οι Γερμανοί κατακτητές.

Οι δυο φοιτητές καταδικάστηκαν σε θάνατο ερήμην, γιατί κανείς δεν τους αναγνώρισε και ποτέ δεν πιάστηκαν. Οι Γερμανοί καταδίκασαν σε θάνατο τους Γερμανούς φρουρούς...

Έγιναν ήρωες ανάμεσα στις παρέες εκείνης της εποχής του μεσοπολέμου, οπού ο εμφύλιος σπαραγμός είχε διχάσει τους Έλληνες...

Άσχετα αν αργότερα η πολιτική κατάσταση της χώρας τους έστειλε στα ξερονήσια κατάδικους ως αριστερούς, γιατί οι όσοι υποστήριζαν την πολιτική της Γερμανίας αλλά και της Αγγλίας οπού είχε την κατοχή της Κύπρου, τους θεωρούσαν κίνδυνο για την ομαλή εξέλιξη της χώρας...και φυσικά για τον κίνδυνο μη τυχόν κι επικρατήσει η Ρωσία στα συμφέροντά τους...

30 ΑΠΡΙΛΗ 1945: Ο Ρώσος στρατιωτικός Μikhail Minin υψώνει μέσα στη νύχτα την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο του Σοβιετικού στρατού στη στέγη του Ράιχσταγκ της γερμανικής Βουλής του Βερολίνου.

                                                φωτογραφία από το internet (ευχαριστώ)

Η νύχτα αυτή είναι η πιο θλιβερή νύχτα του Χίτλερ και της αγαπημένης του Εύας Μπράουν που

είχαν παντρευτεί την προηγούμενη ακριβώς ημέρα κι εκείνη φορούσε αντί για νυφικό ένα μαύρο φόρεμα...Αυτοκτόνησαν κι οι δυο μετά από τον κυματισμό του κόκκινου λάβαρου των Σοβιετικών της ΕΣΣΔ (Σοβιετική Ένωση).

Μετά από 9 ημέρες, δηλαδή μέσα στο Μάιο του 1945 έγινε η αναγκαστική παράδοση της Γερμανίας στο Σοβιετικό στρατό και η Ρωσία όριζε τη μισή Γερμανία και έχουμε τη συντριβή της και τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου.

Ο κόσμος διχάστηκε σε ανατολή και δύση...έως το 1992 οπού γκρεμίστηκε το τείχος του Βερολίνου και άνοιξαν τα σύνορα με υπογραφές οικονομικών συμφωνιών που αναπτύσσουν τον κόσμο...

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός τσακίζεται και η ρωσική προπαγάνδα φανατίζει με τις ιδέες του Στάλιν τους λαούς και τους Έλληνες, όπου βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές...

Από τη μια λοιπόν ο καπιταλισμός κι από την άλλη ο κομουνισμός σε δυο αντίπαλες ομάδες να δημιουργούν φατρίες και φανατισμό...Πληρώθηκε με χιλιάδες νεκρούς και αν κάποιος κοιτάξει από απόσταση και εξετάσει τα γεγονότα θα βγάλει τα συμπεράσματά του...

Εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις προτάσεις οπού μου έγιναν για ν΄ασχοληθώ με την Πολιτική, την οποία ασχολούμαι μεν ως πολιτικοποιημένο ον, αλλά όχι να προσφέρω υπηρεσίες, διότι δεν υπάρχει πιο λεκιασμένος χώρος από αυτόν επάνω στον πλανήτη...αποφάσισα ν' ασχοληθώ με τη Λογοτεχνία και αφού πέρασε η ημέρα της ΠΟΙΗΣΗΣ...όπου ο ΟΗΕ και η UNESCO τιμά ιδιαίτερα, γράφω αυτές τις γραμμές για να κατανοήσουν οι φίλοι αναγνώστες της ιστοσελίδας μου κάποια λάθη τους...

Ίσως γιατί στις ημέρες μας στη Συρία, στην Αίγυπτο και στην Ουκρανία οι άνθρωποι πολεμούν με μίσος και φανατισμό για συμφέροντα οπού...αλήθεια δεν κατανοώ γιατί δεν βρίσκουν τρόπο να τα λύσουν ακόμα...

Στη Συρία οι φίλοι μου καλλιτέχνες, δημιούργησαν από τα θραύσματα τοιχογραφίες εξαιρετικές, για να τις βλέπουν οι άνθρωποι και ιδιαίτερα τα παιδιά και να ελπίζουν σ΄ένα όμορφο κι ειρηνικό κόσμο του μέλλοντος...

                                     

Και ενώ οι άνθρωποι μεταναστεύουν για να βρουν καλύτερη ζωή σε τόπους διαφορετικούς από αυτούς οπού γεννήθηκαν, κάποιοι δεν επιθυμούν να κατανοήσουν πως όλοι οι λαοί της γης έχουν δικαίωμα στην αφθονία των αγαθών της και κανείς δεν μπορεί να καταπιέζει κανέναν. Δηλαδή τ΄ απομεινάρια της ναζιστικής βίας του Χίτλερ οπού ακόμα σαν σκόνη υποβόσκουν ανάμεσα στις κοινωνίες των ανθρώπων κι έχουν δημιουργήσει ομάδες συναλλαγής με μηχανισμούς κρατικής εξουσίας σε χώρες καταρρέουν. Ίσως γιατί η ζωή προχωρά και τίποτα δεν επιστρέφει πίσω...

Και τα παιδάκια βλέποντας αυτές τις δημιουργίες στη Δαμασκό μαζί με τους μεγάλους θα έχουν να λένε για τον κόσμο του αύριο...

Γιατί κι εμείς έχουμε να λέμε πολλά για το ελληνικό μας γόητρο οπού είναι σκόρπιο σε όλη την ανθρωπότητα, αλλά ακόμα οι Έλληνες δεν κατορθώσαμε να ενωθούμε σαν λαός για να εργαστούμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ για το ΚΑΛΟ των ΕΛΛΗΝΩΝ κι όχι για τα συμφέροντα των άλλων χωρών και λαών...

ΕΙΔΩΜΕΝ...

Αρκεί να βάλει ο καθένας μυαλό και να σκεφτεί πως ο φανατισμός δεν οδηγεί πουθενά, παρά μονάχα σε διχασμό και δόσιμο της δύναμής μας σε ξένα συμφέροντα...