© Νότα Κυμοθόη
Οι Λοκροί λοιπόν κι ο κόσμος...Εσύ κι εγώ... ως Λοκρίς να ταξιδεύω ως είπες, Ελλάδα μάνα μου, σπίτι και φως μου, ας είσαι εκεί στα σύνορα μικρούλα...εγώ γνωρίζω πως είσαι απέραντη...
Για την Ελλάδα που αγαπήσαμε και αγαπάμε Νότα Κυμοθόη
"Αγωνία"*
Νότα Κυμοθόη**
Ποίηση 1974
Πόσο τα κύματα βροντούν
Ποίηση 1974
Πόσο τα κύματα βροντούν
κι ο θόρυβος πληθαίνει
τ' αφρόνερα στους βράχους.
Αγωνίες φέρνει ο χρόνος
κι ο ουρανός μαυρίλα σημαδεύει
στο βάθος του αιώνα.
Στων αρχόντων τα σαλόνια
αλλάζουν δρόμο οι καιροί
και σιωπηρά περνούν οι ώρες.
Αχ, να φωτίσει τ' αδερφού μου ο νους
τον άνθρωπο ψηλά για ν' απιθώσει
μήπως και κάτι περισώσει...
Εδώ που έφτασ' η ζωή.
*copyright:Nota Kimothoi or Νότα Κυμοθόη
1974, Νότα Κυμοθόη
Βιβλίο: Νότα Κυμοθόη"Δίψα και Σιωπή" εκδ. Διογένης 1992
Ζωγραφική εξωφύλλου: Νότα Κυμοθόη
Ζωγραφική εξωφύλλου: Νότα Κυμοθόη
© Nότα Κυμοθόη
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές